The road to...Brest en de Ellya

Na een weekje stilte dan toch een update. Eerder kwam het er niet van, we waren total loss. Zoals Cees al schreef vorige week: dinsdag op naar Keulen. 's Middags met onze vriendin Shammi, tussenpersoon makelaar afgesproken en heerlijk aan de koffie en gebak. Daarna wat eten in de 'grillroom' en voor de laatste keer naar ons onderkomen ter plekke. Donderdag om half elf de makelaar op de stoep, daarna de koper erbij en de papierwinkel voor de laatste keer doorgenomen en sleuteloverdracht, beter gezegd: een hele doos met oude sleutels en een paar gangbare 😃. Op het laatst toch nog een aantal dingen die geregeld moesten worden en daar weer Shammi voor ingeschakeld. Vervolgens naar het autoverhuur bedrijf en de grootste auto gehuurd die we konden krijgen. Cees in de huurauto en ik in onze auto op weg naar huis. 

 

 

Korte pauze daar, want als ik de enorme berg spullen zie die mee moet heb ik geen rust met inpakken. Cees moet nog een hoop administratie regelen voor Keulen voordat we weg kunnen, dus ik begin met inpakken. De grootste kratten staan achteraan en moeten er toch echt het eerste in. Zaken die niet pure noodzaak zijn moeten even wachten, omdat ik inschat dat niet alles er in kan. Uiteindelijk is de woonkamer een uitdragerij, overal staan losse kratjes en telkens gaan de meest noodzakelijke mee naar de auto, moet ook nog gestapeld worden en 'vast' staan. De vouwfietsen moeten wat mij betreft mee, gelezen dat er soms weinig in de dorpjes te krijgen is, soms toch echt een eind verderop pas winkeltjes en mijn loopvermogen is nog altijd niet om over naar huis te schrijven.

 

Uiteindelijk wordt het toch schiften en uitzoeken wat niet mee kan, dingen uit de ene krat weer in een andere en dan de laatste kleding en spullen ertussen proppen en plek vrijhouden voor een koelboxje met eten en drinken voor onderweg. Het is half elf in de avond en we hebben het eind in de bek. Borreltje op ons nieuwe avontuur en naar bed. 

De volgende ochtend, na nog wat Hollandse kaas ingeslagen te hebben bij het kaaswinkeltje, vertrekken we richting Brest. Onderweg en vooral bij Antwerpen heel druk en veel langzaam verkeer, een stuk verderop ook weer files en we besluiten over Brugge te rijden en de kustweg richting Normandie/Bretagne te nemen. Dat blijkt een goede keus, het is prachtig rijden, en heel weinig verkeer. Tegen zeven uur in de avond rijden we Caen voorbij en besluiten een hotelletje te zoeken. Leuk ding gevonden, niet te ver van de snelweg: Chez Thomas bij St. George d'Aunay/Monde de ancien. En oud is het, prachtig.

Maar geen stroom die avond/nacht en ook de volgende ochtend niet. Dus geen koffie, thee en geen engels ontbijt. Helaas: er wordt alleen op elektra gekookt en dat is er niet.

Afijn, dan maar vroeg door naar Brest en we rijden om 13.00 uur  Moulin Blanc Brest in en parkeren de auto bij de jachthaven. Op naar de Ellya, waar Eric en Ante, de vorige eigenaren van de Ericante/Ellya, ons opwachten op de boot. Engels, Frans, we haspelen alles door elkaar en tegen elkaar en zij proberen ons alles uit te leggen en te laten zien. 

Tussendoor komt Mathieu, de makelaar, en krijgen we "eindelijk" de definitieve koopakte en tax paid papieren overhandigd. Het is nu echt ONZE boot, moeten er nog wel even an wennen :-)  Dan gaan Eric en Ante door met zo ongelooflijk veel input en informatie, we zijn best heel moe ook, dat we aan het eind van de middag aangeven morgen verder te willen en even te 'proef' varen. Eric en Ante vinden het ook prima, ook zij zijn moe van het taalgebeuren. En technisch Engels of Frans is niet onze sterkste kant en ook niet van hen. 

Wij moeten dan nog de lading uit de auto zien te krijgen, het is best een eind lopen, het enige 'krui' karretje heeft een zachte band en het tij is halfweg, dus de loopbrug redelijk stijl. Met een zware kar naar beneden in je eentje is bijna niet te doen. Na vier tochten vinden we het wel genoeg, alles moet ook nog in de boot en daar weer een plek vinden. We gaan wat eten in een restaurantje aan de boulevard en bij terugkomst gaan nog wat losse spullen mee uit de auto. In de Ellya maak ik het bed nog op en ploffen we neer. We kunnen geen pap meer zeggen en rollen vroeg het bed in.

 

De volgende ochtend worden we toch vrij vroeg wakker en na een kort ontbijtje voor Cees gaat hij weer richting auto voor een nieuwe vracht. Ik probeer zoveel mogelijk spullen kwijt te raken ergens in de boot. Mik de boodschappen in een paar keukenkastjes, maak de keukeninventaris aan kant, wat wil zeggen: alles wat nog in een doos zit gaat met doos en al de kast in, alles in plastic met plastic verpakking, bestek gaat los in de la, want een bestekbak hebben we hier niet. Alles wat geen plek heeft gaat naar het vooronder: de werkbank staat binnen de korste keer vol, de bedden idem en de vloer heeft geen vrije plek meer. Maar als Eric en Ante komen is er genoeg opgeruimd om weer verder te gaan met de rondgang in de boot. Eric legt uit wat er allemaal in de achterruimte te vinden is aan electronica en uiteindelijk zitten we boven aan de plotter met radar. Ante legt Cees weer een hoop uit en tegen de tijd dat we weer overvoert zijn begint Eric aan Cees uit te leggen hoe de riffen in het grootzeil moeten. En dat was heel fijn, want de benodigde lijnen waren er af gehaald met het schoonmaken en nakijken van zeilen en lazybag. Alle lijnen een keer nagelopen hoe ze lopen en wat ze doen. Dat moet gaan lukken. Zeilen is tenslotte bekend terrein. 

 

Dan is het tijd voor een rondje varen. Hoe start je de motoren, hoe vaar je weg, de lessen gaan gewoon door. Een eind verderop in de baai gaat eerst het midzwaard omhoog (luisteren tot het boven is en dan de schakelaar stoppen), het anker uit met de elektrische lier (die we nooit hadden), ook dat is weer even opletten en kijken. Daarna een heerlijk uurtje rust en lekker babbelen met Ante, terwijl Eric en Cees alle gereedschap en spullen op de boot nalopen: veel was aan boord maar hadden wij ook al mee (gewend aan niets aan boord en een boot waar altijd wel weer iets aan te leggen was van elektra tot nieuwe stukken hout inzetten en teak reparaties). Onze 'werkplaats' spullen en die van Eric ontlopen elkaar niet veel. Zwemvesten in zesvoud hebben wij ook mee, dus die van hen mogen mee naar hun nieuwe toekomstige boot. En zo gaat het nog een heel eind verder. 

Daarna terug naar de haven, Cees vaart keurig naar binnen en in een heel voorzichtig tempo terug naar de aanlegplaats. Ons eerste rondje varen met de Ellya zit er op. 

De volgende dag zijn we nog doodmoe, maar boodschappen moeten er komen nu we de auto nog hebben. Na flink inslaan van water, wijn, bier, nog meer water en heel veel boodschappen is het weer een stijle loopbrug af en de boel gedeeltelijk inruimen. De rest komt later, eerst de auto terug naar het verhuurbedrijf. Volgetankt. Ahum, we zijn er bijna, maar een tankstation is niet te vinden. Dus weer helemaal terug want het ligt vlak bij de haven aan de hoofdweg en niet aan de parallelweg waar wij langsreden. Vervolgens wederom richting centrum om bij het station geen autoverhuurbedrijf te kunnen vinden, hoewel we op het goede adres zijn. Onze vermoeide humeurtjes spelen inmiddels behoorlijk op. Hup de taxistandplaats op en ik vlieg het station in om daar een minihokje autoverhuur te vinden en op mijn vraag waar de auto te laten en nonchalante zwaai met de arm richting het busstation te krijgen en daar rijden we dan maar heen. Na alles hoekjes en gaatjes willen we net weer terugrijden als er een klein bordje staat met de naam van het bedrijf. Dan vinden we een eind verder een parkeerplaats en stallen de auto daar. Geen kip te zien van het verhuurbedrijf, dus weer terug naar het hok van het station. Daar droppen we de sleutel, hij ondertekent een formuliertje...en dat krijgen we mee. Zo makkelijk hebben we het pas 1 keer eerder meegemaakt. 

En dan naar de haven met een taxi, het is bloedheet inmiddels en we zien het niet meer zitten om nog een bus te zoeken richting haven en daar nog weer een half uur in te zitten. Taxi levert ons voor de deur af en dan ploffen we op een terras en krijgt Cees zijn welverdiende ijscoupe. Ik neem er ook een, vind dat we het wel verdiend hebben.

In de avond checken we alle navigatie verlichting, het is overdag moeilijk te zien of een lamp hoog in de mast het doet en welke schakelaar voor wat is, hoewel alles keurig gelabeld is door Eric en Ante, maar niet elke Franse term is duidelijk voor ons. En dan besef je meteen weer hoe moeilijk het kan zijn in de achtergrondlichten van een stad om een boot te herkennen in het donker. Zie het plaatje: welke lichtjes zijn van de boot. 

En vandaag hebben we niet anders gedaan als inruimen, opruimen, zo veel mogelijk nalopen en zoals wij het noemen: schoon schip maken. Voor ons houd dat in: weten waar alles ligt, voor ons beiden op een logische plek, spullen die je snel nodig kunt hebben voor het grijpen en andere zaken kunnen achterin, onderin, of weg ermee. Er staat nog 1 volle krat, er zijn nog twee bakskisten die nagelopen moeten worden, werk voor morgen. 

We hebben na gedane arbeid een lekker koud biertje met een bretonse saucis (droge worst) op het terras genomen.