Tien jaar geleden gingen we op weg om onze Sambucca op te halen uit Finland. Drie maanden werk en vervolgens drie maanden gevaren, kusthoppend, richting huis. Na de verkoop van de Sambucca in 2019 wegens gezondheidsredenen, kochten we een ander bootje, maar, ondanks dat we de boot waardeerden was het niet echt 'de boot' voor ons. Te weinig toegesneden op lange tochten, te weinig isolatie, te klein met onze hond en kleinzoon. Dus ook die maar weer verkocht.
En dan is het zoeken naar een boot die wel zo goed als alles heeft wat wij wilden. En dat daar maar zeer weinig boten aan voldeden kwamen we al snel achter. Onze wensenlijst was dan ook groot: geen plastic, geen hout meer, dus staal of aluminium. Goed geisoleerd zodat we ook de wintermaanden aan boord kunnen verblijven zonder druipnatte ramen en druppels die op je hoofd spatten als je in bed ligt. Weinig diepgang maar goede zeileigenschappen, dus een midzwaard. Een zithoek waar je naar buiten kan kijken bij slecht weer, maar niet zo'n hoge kajuit dat je er tijdens het varen niet meer overheen kan kijken. Een decksaloon kwamen we op uit. Want vrij uitzicht is heerlijk als je binnen zit, maar ook als je zeilt. Liefst een strijkbare mast, maar dat was geen harde eis. Wel heel graag comfort aan boord zoals een douche. En verder moet het allemaal goed onderhouden zijn. Zoiets dus.
Na maandenlang bootjes kijken, zoeken, internet afspeuren hadden we er 4 gevonden die voldeden. Maar ja...corona. Ze liggen allen in het buitenland: Tahiti, Amerika, Frankrijk. Tahiti viel af: al vonden we de boot prachtig, meteen een oceaanoversteek is wat te veel gevraagd voor deze kusthoppers. Amerika konden we niet heen om te kijken, de prijs was ook wat aan de hoge kant, die bleef op het reserve lijstje. Dan twee aluminium boten in Frankrijk bekijken. Dat ging toen vanaf 9 juni de grens van Frankrijk openging voor toeristen. Op naar Marseille en Brest.
De boot in Marseille viel tegen. Op plaatjes zien dingen er soms prachtig uit, waar in werkelijkheid met de Franse slag (in dit geval een griekse slag) een prachtige boot aardig verprutst was en wat we aan mankementen konden zien ons behoorlijk tegenviel. Weinig onderhoud aan gepleegd, prutswerk met verbouwen binnenboord en een douche/toilet waar we nauwelijks naar binnen kwamen, laat staan op de pot konden zitten die een halve meter boven de vloer geplaatst was. Spring....
Dan op naar Brest. Daar lag de favoriet. Helaas ook een deuk in de zijwand, opgelopen tijden de allereerste tocht vanaf de werf, met het tij mee, in de nacht, boink......een boei geraakt. Drie dagen later verloor ze een roer in de modder waarin ze droogviel. Maar ...prima onderhouden, prettige sfeer aan boord, geisoleerd, ruime keuken, douche en was gelegenheid, slaapgelegenheid, werkbank, wasmachine/droger (die stond niet op ons wensenlijstje) navigatie apparatuur en overige apparatuur die we nooit gehad hebben, koelkast, diepvries, watermaker, radar, ais....ik vergeet vast nog veel. Decksaloon met goed uitzicht, buiskap over de kuip, zonnepanelen, windmolen, agregaat....midzwaard niet te vergeten en verder een stuk comfort bij liggen en zitten. Twee nieuwe motoren, nieuwe roeren, nieuwe schroeven....en nog veel meer. Erg aardige eigenaren die we meteen mochten. Ook zij kwamen er tien jaar geleden achter dat de wensen die zij (en ook wij) hadden niet veel voorkwamen bij een bestaande boot, dus hebben ze hem laten bouwen. En met alle liefde onderhouden. Goed onderhouden. We vallen als een blok voor deze boot. Toch laten we dit keer keuren, we willen gewoon weten waar we aan beginnen en wat we gaan tegenkomen.
En na de keuring zijn we best 'flabbergasted'.
De keurmeester die toch stevig zijn best heeft gedaan komt niet verder dan de aanbeveling om de aanwezige blusapparatuur te vervangen, in Frankrijk zijn de eisen op dat gebied hoog: na tien jaar vervangen, ook als ze nog goed zijn. Maar de rest van de boot is in uitstekende staat. De keurmeester is 'in love' en vind het een uitstekend schip en een 'very clever choice'.
En dus betalen we de boot aan. We gaan er voor. Onze Ellya is geboren zullen we maar zeggen. En nog even en dan gaan we haar ophalen. Iets minder werk als tien jaar terug, iets minder ver dan tien jaar terug, maar een prachtige tocht weer in het verschiet. Tien jaar ouder, maar nog altijd in voor een nieuwe reis.
En onze vaarkriebels roeren zich weer. Heerlijk.
Sam
