In de ochtend volgt het draaiboek ‘vertrekken’: ontbijtje, thermosflessen vullen, brood halen, afwassen en alles opruimen en vastzetten. Vervolgens de anodes binnenhalen, extra lijnen (vanwege de stroming echt wel nodig) binnenhalen, motoren starten. zwemvesten aan, kaarten klaarleggen, apparatuur aan en dan is het de laatste lijnen binnenhalen en van de stijger wegvaren. Dat laatste is meestal makkelijk en Cees wordt er steeds beter in. Hoewel: hij verklapte me dat hij heel erg na moet denken over welke motor voor of achteruit moet. Meest gaat het gewoon goed.
We volgen de Engelsen door een geultje wat de gang naar zee wat korter maakt. Het is imposant: de golven slaan naast de boot op de rotsen te pletter, wit water spat soms meters in de lucht. De rotsen en eilandjes liggen wel heel dicht bij en het is goed sturen om midden tussen de brokken te blijven. Maar het is zeker ook genieten van het spectaculaire uitzicht.
Vervolgens is het stuurboord uit richting Roscoff. Van verre zie je al het eiland voor die stad liggen: Ile de Batz. De vaart gaat tussen eiland en stadje door en is bij aanvaren best pittig. Je ziet een grote kardinale boei voor je neus, stuurt daar op af, maar de continue golven zetten je steeds weer een eind opzij. De stroming doet daar een schepje bovenop en de boot kan grillig manoeuvreren in die gebieden waar de stroom versneld. Even niet opletten en je draait zo een rondje mee. Dat gebeurt op zee ook als we gebieden passeren waar veel ondieptes zijn, de stromingen zijn dan ook soms hard, tot 4 knopen.
Toch is het prachtig om er tussendoor te varen, met uitzicht op Ile de Batz en een droogvallend haventje/ankerplek daar en vervolgens bij Roscoff zelf de oude droogvallende haven te passeren. Ook in dit gebied is het goed navigeren en de boeien en kardinalen goed volgen op kaart en plotter en dat overeen brengen met wat je ziet. In het kanaaltje slingert de route zich tussen stenen torens, dikke boeien, dunne sprieten en kardinalen, en niet te vergeten alle rotsen en steenbrokken. Het is een zoekplaatje van te voren, maar ben je er eenmaal doorheen dan lijkt het wel weer mee te vallen. Gelukkig is alles prima gegaan en varen we op de nieuwe haven van Roscoff aan. We zijn aan alle kanten gewaarschuwd voor de sterke dwarsstromingen in de haven, maar het valt ons reuze mee. We kunnen zo een box inschuiven, een zetje van de rubberboot van de capitanerie (havenmeester) zorgt er voor dat we niet de punt van de steiger aanvaren. Het blijft even wennen nog met manoevreren, zeker als het vingersteigertje minder dan de helft van de bootlengte heeft lig je zo scheef.
De engelsen komen nu even bij ons borrelen en in de avond lopen we het stadje in en bekijken we de oude haven. Het stadje is schitterend. Alsof je de middeleeuwen inloopt, alles nog prachtig onderhouden ook. De moeite waard om er nog eens heen te gaan en verder te kijken. We eten bij de thai. Ben je in Frankrijk, eet je bij een thai.
Althans Cees eet uitgebreid thai en ik een kommetje rijst. Sinds dagen rommelt het weer in de buik en kan ik niet veel binnenhouden. Mijn menu bij de thai: jasmijn thee en rijst. Word ik toch nog een slanke den. (Waar is die geest uit de fles die zegt: your wish is my command?)
In de late avond zoeken we nog uit wat we de volgende dag gaan doen: varen dus maar weer, want de weersvoorspelling is prachtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten