Sönderborg - Aarhus 14 juli - 24 juli

 Sönderborg - Arhus

Wat gaat de tijd toch snel.
Sönderborg blijkt best wel een leuk stadje te zijn. En we hebben geluk, de volgende dag komt er plekje aan de hoge kade vrij. We verkassen meteen. Lager wal, dus op de spring kont afdraaien en de punt zowat 90 graden op de kant en dan vol gas achteruit. Prima manoevre.
Er is toch iets verval met eb en vloed te merken hier in Denemarken, plus evt. op en afwaaien, dus de lijnen lang gehouden.
Daar we zeker een paar maanden hier zullen rondvaren een Lebara data-simkaart gekocht voor 60 gig. Die gaat in ons oude mobieltje, die dan als hotspot functioneert. Even aanmelden, en werkt daarna prima. Lekker brood halen bij de echte bakker en natuurlijk neem ik wat lekkers mee voor bij de koffie :-)

Mooi, we kunnen weer verder
Op de brug staat netjes digitaal aangegeven de volgende openingstijd: 9.38
Dus om 9.30 maken we los en voegen ons bij de armada van bootjes. Zodra de brug 3 vaste rode lichten toont mogen we door. En omdat er ook 2 vaste rode lichten bij staan komt de andere kant tegelijkertijd ook door de brug. Wij sluiten halverwege achter aan bij Zeezout, ook een mooi aluminium schip. Kort voor de volgende vaste brug zie ik hun inhouden. Langszij vraag ik of alles o.k. is. Schroefas klinkt iets vreemds maar we hoeven niet stand-by te blijven. We varen heel voorzichtig onder de brug door, denkende dat het 22 meter zijn, blijkt 33 meter te zijn: makkie :-)
Stukje later kan ik ze mooi fotograferen als ze op zeil voorbij stuiven. 

Dan zetten wij ook zeil en koersen naar de punt richting  Middelfart. Maar eerst nog een nachtje voor anker in de Gennerbucht. Laatste stuk kruisen we mooi op. Goed om ook het overstag gaan te oefenen met de Ellya. Tot nu toe hadden we meestal bezeilbare koersen. Wel een verademing zo’n heerlijk zeilende boot te varen!  Laatste stukje op de motor en er blijkt zelfs een meerboei vrij. O.K. Ook dat is een tijd geleden. We pakken onze speciale haak en haken vast om daarna een landvast door de ring te halen en hopen dat de meerboei onze 12 ton houdt. We liggen redelijk dicht bij de kant, dus in het begin best wel even spannend, maar alles prima. Een mooie baai, heerlijk rustig en een mooie zonsondergang en een goede nachtrust.

’s Morgens kunnen we zowat op zeil vertrekken, scherp aan de wind langs de ondieptes om daarna halve wind langs het schietgebied te varen. Dan krijgen we appje van Peter van de Asmara. Of we evt. zin hebben samen achter Helnaes voor anker te gaan? Prima, is dezelfde koers, dus we gaan gewoon rechtdoor en Peter probeert onderweg nog wat kabeljauw te vangen. Heerlijk tochtje zeilen. Voor Helnaes Genua ingerold, bij 10 knoopjes wind voor de ingang met grootzeil gegijpt, met onze preventer gaat dat prima gecontroleerd . En op zeil de baai binnen gevaren. Een mooi gevoel is dat. Er liggen reeds zo’n 15 bootjes, dus varen we iets verder door. Grootzeil naar beneden en langzaam richting strand. Op 1.50 laten we het anker vallen. Helaas, veel zeegras. Ik moest het zelfs met de pikhaak verwijderen. Dit herhalen we nog 4 keer voordat het anker echt goed pakt. Even later komt Peter ook aangevaren, anker uit en langszij. Gezellig, maar helaas zonder kabeljauw. Het is heerlijk weer, eindelijk warm genoeg om te zwemmen en suppen.
We blijven hier twee dagen liggen. De tweede dag gaat Peter mosselen rapen en hebben we ’s avonds een heerlijk vers mosselpannetje. We komen in gesprek over drones. Peter heeft een paar slechte ervaringen met over water vliegen. Ik heb het nog nooit gedaan, maar op het voordek is er plaats zat, dus ik zeg ik wil het wel proberen. DJI mini is heel mooi te controleren, stijgt op tot een meter en blijft dan eerst hangen. Dus testfase: en mooi omhoog en om de boten heen vliegen. Oefening baart kunst, maar dit gaat prima, ook het terug sturen naar het voordek lukt prima.
Tip: NOOIT  return to home op een schip gebruiken :-) 

Ga ik lekker suppen, worden op de terugweg de bovenbeentjes wat moe, laat ik me in een golf lekker achterover vallen, heerlijk water en ga verder op m n knieën, bij de boot aangekomen denk ik ships, ik had toch een zonnebril op………..oeps………Gelukkig heb ik mijn Garmin tactiek mee laten lopen en kan zo backtracken. Het water is klaar helder en slechts een meter diep. Met ons bijbootje vaar ik twee keer heen en weer waar ik ongeveer ben geplonsd. Maar helaas, zonnebril blijft onvindbaar. ’s Avonds na het eten ondernemen we samen een laatste poging en jawel, omgedraaid en nog eens goed zoeken en Sam ziet de zonnebril met twee pootjes omhoog in het zand liggen. Supercool. Nu eerst bril af en dan plons en hebbes! Super. 

 

Het blijkt dat Peter geen recente foto’s/films heeft onder zeil. Dus de volgende dag gaan we samen anker op, heel letterlijk want ik moet eerst met de pikhaak nog z’n ankerketting van onze vloei afhalen. Daarna varen we samen de baai uit en zetten zeil. Helaas eerst veel dwarsgolven. En er is wat meer wind en golven zodat de drone in z’n koffer blijft. Wel maken we mooie foto’s en films van elkaar. Een paar komen direct per whats app; supergaaf. De rest doen we later in Middelfart overzetten. Dat is onze volgende meetingpoint. Peter gaat vrij snel stuurboord uit een baai in, wij zeilen heerlijk op de genua  verder en kunnen het laatste stuk zelfs vlinderen tot kort voor Middelfart. Wij willen een nacht voor anker gaan in de Gamborg Fjord om de volgende dag vroeg in de haven te verschijnen. Het begin ligt vol met bootjes. Iets verder willen we ankeren, maar ook hier zeegras, we varen stukje verder en het anker houdt, we liggen mooi alleen hier. En even later weer gezelschap van een paar bruinvissen. Hoe mooi is dat! Daarbij natuurlijk een schitterende zonsondergang. Proost

 

                                               

 

 

Helaas worden het  de volgende dag 2 uurtjes op de motor tegen wind in naar Middelfart. Het blijft wel enorm mooi hier. Klein veerbootje steekt over, jolletjes kruisen en dan zijn we bij de brug. Daarna richting oude haven. En jawel, achter in de hoek is nog een mooi plaatsje vrij. Maar er zijn zo’n 20 kano’s aan het oefenen, en die maken ook geen plaats………..Na een kwartiertje dobberen gaan ze schoorvoetend weg, moet nog oppassende manoeuvreren niet tegen ze aan te varen, onverantwoordelijk gedrag van de instructeur……,.maar we passen er precies in en liggen tegenover de viswinkel.  Dat wordt eerst dus en Fish & chips. Daar het stadje verkennen. En dat is echt mooi oud. Ook leuke winkelstraat en overal lekker relaxed, geen gehaast.  We doen meteen wat boodschappen in de supermarkt en dan belt Peter of er nog plaats is. Ja, toen wij weggingen wel, kom en probeer maar. We komen gelijk aan bij de haven en idd. Naast ons is nog vrij. Liggen we weer gezellig naast elkaar en kunnen de bestanden uitwisselen.
Ook leuk als we de volgende dag door het stadje lopen, zit Peter reeds op een terrasje en roept ons om gezamelijk een biertje te drinken. Proost!
En dan komt er de volgende dag nog een Nederlands schip binnen en naast ons liggen.
Meteen een juttertje aangeboden en even later. wordt het weer gezellig in de kuip.

Er is een westenwindje met zo’n 15 tot 20 knopen wind. Als wij richting Arhus varen is dat halve wind en kan prima met grootzeil en genua. We zetten zeil en gaan als een trein met max 8.2 knoopjes. Wel af en toe niet zo comfortabel door de dwarsgolven, maar eenmaal in de baai bij Juelsminde zijn die weer weg. We kunnen zowat met puntje op de kant ankeren. Het strand loopt stijl af hier. Het is pas 14 uur als we voor anker liggen. Heerlijk. Na het eten gaan we met de bijboot naar de kant, kunnen zelfs met droge voeten afstappen en trekken het bijbootje op het strand en lopen de 1.5 km  naar de haven. Juelsminde blijkt gewoon een heel vakantiedorp te zijn. Heerlijk ijsje likkend we lopen weer terug. Halverwege zien we ons bootje nog op het strand liggen, maar even later kijkt Sam en ziet ons bootje drijven!!!!!! Ships, dat wordt rennen en zwemmen. Gelukkig zie ik even later dat een visbootje onze boot naar de kant duwt en als ik er aankom mensen reeds het touw gepakt hebben. Super veel geluk gehad. Dank, dank, dank vismannetje. Met een sisser afgelopen. Volgende keer toch maar iets verder het strand op trekken en verankeren. 

 

’s Morgens om 7 uur gaat het ankeralarm af! De wind is zoals voorspeld gedraaid en we liggen parallel  aan het strand, alles prima alleen een paar meter uit de veilige zone. Goed te zien dat het alarm z’n werk doet.  Ook zie ik een hele armada uit de haven vertrekken, en dat om 7 uur ’s morgens al. Waar gaan die allemaal heen? Wij gaan om 8.30 ankerop. En willen onderweg naar Arhus achter een eilandje gaan liggen. Daar de windrichting voor vanavond verandert en Sam dat supergoed in de gaten houdt vallen onze plan A en B eilandbaaitjes weg en omdat het best lekker gaat varen we in een keer door naar Arhus. We komen rond 16 uur aan en proberen de eerste haven. Dat is de nieuwe marina, eerst even goed kijken waar de ingang is, moeilijk te zien van afstand. Dan binnen haakse bocht maken om vast te stellen dat alles vol is. Dus hier is die hele armada om 7 uur heen vertrokken……….

 

 Er weer uit gevaren en om Arhus heen naar de oude marina. Veel leuker en gezelliger, maar ook best wel vol. Zien we daar aan een buitenkant Zeezout liggen. Hallo, mogen we misschien naast U komen liggen? Zekers, als de havenmeester dat straks ook goed vindt, prima. Mooi is dat, twee aluminium Hollanders naast elkaar. Het betaalsysteem begrijp ik natuurlijk niet. Die QR codes zijn niet aan mij besteed. De havenmeester is vriendelijk en zegt dat we voor vannacht mogen blijven liggen en er misschien morgen een plekje vrij komt. Zoniet, mogen we blijven liggen. Supergoed. En hoe werkt het “systeem” . Met hulp van de havenmeester lukt het tot de betaling. Alleen met creditcard! Die ligt nog aan boord, maar dat gaat lukken. Prima plekje en Arhus prima plaatsje, maar dat voor de volgende keer…….

Kielerkanaal tot Sonderborg Denemarken 10 - 07-2022

In het kanaal begint het wat moeizaam: de haven is bomvol, maar verderop is nog een steiger waar we af willen meren, hoewel er staat dat het niet mag. Er zit een mannetje dat zegt dat we er niet mogen liggen, we dobberen even rond om te bepalen wat we dan doen. De eerstvolgende mogelijkheid is 3 uur varen verderop, dan is het al donker en mogen we niet meer varen. En is daar dan wel plaats is de vraag. 

 

We nemen contact op met de kanaal autoriteiten en vragen waar we mogen liggen. Op die plaats dus waar dat mannetje zat. Het blijkt gewoon een uitbreiding van de haven te zijn en het bord niet afmeren staat gewoon fout volgens de havenmeester die later langs komt.We gaan er dus heerlijk liggen en een aantal andere bootjes sluiten zich bij ons aan. Het mannetje is boos en loopt mopperend weg: shit zeilboten, zo kan ik geen mooie foto's maken van de zeeschepen. Tsja.....je moet een hobby hebben.  Een dag later zien we op de kaart staan dat dit stuk steiger idd bij de haven hoort. Lezen van de kleine lettertjes laat nog wel eens wat te wensen over. 's Nachts varen de grote boten door, een machtig mooi gezicht; maar met heftige schroef geluiden........

De volgende ochtend vertrekken we vroeg, de motoren starten terwijl ik nog in bed lig. Helaas zitten die dingen zo'n beetje onder het hoofdeinde van het bed, dus slapen gaat echt niet meer lukken. Bakje koffie en ook naar boven. Het is prachtig weer, ietwat fris  en er staan ons 85 km kanaal te wachten. Windje mee, dus fokje erbij op. Geeft ca. een knoopje meer. dat x 8 uur! 

Daar bij kilometerpaal 85 ligt een kennis van ons te wachten, hij is ons voor want lag al bij Giselau bij de sluis richting Eider en hoeft dus maar een klein stukje verder. Daar is de Flemhudersee alwaar Peter van de Asmara altijd voor anker gaat. We mogen straks zo naast hem aanschuiven, zijn anker houd ons ook wel. Maar het is best wel druk in het NOK. Zelfs twee keer moeten wachten in de uitwijkplaatsen voor 3 x rood op hele grote tegenliggers. 

Tegen een uur of vijf zijn wij er ook, de zon schijnt, het meertje is idyllisch en naast elkaar afmeren is heel gemakkelijk. Simba, de kat van Peter, springt meteen aan boord en wij zijn uitgenodigd voor een drankje. Het gesprek is weer geanimeerd en we delen onze reisbelevenissen. Koken moet ik toch nog, dus Peter kan gewoon mee eten en dat wordt dus een gezellige avond met als afzakkertje een whisky voor de heren en een portje voor mij.

 

 

 

Aangezien Peter vroeg wil vertrekken richting Aero, Denemarken, staan wij ook vroeg op. Dat kost meestal niet veel moeite, rond 7 uur half 8 zijn we meestal toch wel wakker. Heerlijk rustig hier, mooi wakker worden zo. De sluis bij Kiel laat helaas wat langer op zich wachten en het is al over 12 uur voordat we er doorheen zijn. Betaling is niet meer in de sluis, maar nog altijd moet je de drijfbalken op om een ringetje te pakken en de boot af te kunnen meren in de sluis. Enige verbetering is er wel: rubbermatten op de balken, waardoor je niet meer uitglibberd over de groene smurrie en aanslag. Maar in mijn ogen nog altijd absoluut niet Tüv  geprüft.  Bolders hebben ze nooit van gehoord. Het blijft oppassen.

Na de sluis zetten we zeil, net als de Asmara. De wind blaast ons dezelfde richting op als Peter, maar wij willen richting Maasholm. Het windje zakt helaas helemaal in en onze inschatting van afstand was de avond ervoor wat overmoedig, waarschijnlijk dankzij de drank. Ook het SPERRGEBIET niet gezien, hoezo gele boeien daar? O.K.  toch maar even eromheen varen. Mijnen opruimgebied dus....

 

 Op motor varen we uiteindelijk de Kappeln forde binnen en de overvolle haventjes laten we rechts liggen. We varen door naar het ankergebied om eindelijk voor eigen anker te gaan. Spannend. Vooral als een uur of twee later de wind 180 graden draait en de wind ineens aantrekt. Maar het anker houd zich stevig vast in de blub en we liggen stormvast. De volgende dag met het bijbootje naar Maasholm ern rondgewandeld. Leuk dorp, maar heel wat meer boten dan huizen.

 

De dag erop gaan we Kappeln bekijken, ook hier best wel heel druk maar we vinden een gaatje na de brug. De achter buurman laat zich de hele avond duidelijk horen, maar is verder oke. 

Ook Kappeln bij nacht best mooi en met hele volle maan erbij.

 

 

Gezien de weersvoorspelling hebben we weer die keus: een paar dagen langer daar blijven of met een pittig windje richting Sønderborg. We kiezen voor het pittige windje, want we hebben het wel gezien inmiddels. Dat het windje iets pittiger ging worden en een van de buien zeer pittig....dat was niet voorzien. Gelukkig meteen reeds een rif in het grootzeil. De Flensburger Forde hadden we nog ingeschat als wat meer golven, maar de zwarte lucht aan beide zijden zorgt ervoor dat de haren recht overeind gaan staan: ik vertrouw het helemaal niet. Ik vraag Cees de grootschoot over te nemen en net als hij dat doet barst ineens een bui los, maar vooral de wind giert over de boot ineens: ruim 30 knopen van opzij, regen horizontaal en in een minuut is de schipper drijfnat, de fok met veel moeite ingerold en de motor aangemikt. De bootjes om ons heen hebben het ook moeilijk, de inmiddels hogere golven met korte tussenpauzes laten alle boten in de lucht klimmen om met een doffe bons weer neer te komen in de volgende golf. Een golf komt dwars door het open raam van de sprayhood en Cees is de klos. Hij druipt..

Gelukkig is de bui na een minuut of 5 weer grotendeels over, helaas is de wind ook gedraaid en pal tegen. Zeilen naar beneden en op motor verder. De gekozen ankerbaai laten we liggen: de wind draait alle kanten op en er is bar weinig beschutting. Ook de nieuwe haven laten we voor wat het is: krap in te varen en bomvol. Dan maar verder en langs de kade zien we plekjes, uiteindelijk hebben we er daar een van te pakken. Met ringen in de kade waar net en lijntje doorheen past,  hoe verzinnen ze het. Een onrustig nachtje, maar de dag erop liggen we een eindje verder langs de hoge kade en is het een stuk beter. De was wordt gedraaid, proviand en andere zaken ingeslagen en nu een palingbiertje die we van de palingaak kregen op tafel. Eten in de oven en straks eens kijken wat de vooruitzichten zijn. Eerst een lekker rustig avondje. Hoewel...we liggen nog altijd lager wal, beter dan vannacht, maar klotsen doet het toch. Wie weet zakt de wind wat in. 

Lauwersoog-Norderney-Cuxhaven-Brunsbuttel 01- 07 - 2022

Vanuit Lauwersoog gaan we via het wad naar Norderney, althans dat is het doel. Met goed plannen, stroom mee en de goede snelheid, moeten we alle wantijen kunnen halen naar Borkum en daar gaan we dus voor. Met een pittig windje en fokje op volgen we de prikken die het hele wad overkronkelen. We gaan over het de Groninger balg, ook wel poepegat, omdat we dan eerder het wantij van het Hornhuizerwad over kunnen. Daardoor halen we in hetzelfde tij ook het Pieterburen wantij en de Zuidoost Lauwers. Altijd spannend of we dan het Uithuizer wantij nog over kunnen, maar het loopt als een trein. Vervolgens rollen we de Eems op en dat blijft een geducht stuk water. Dit maal geen Noordwest 5 tegen stroom dus we steken over en nemen de ebstroom richting Borkum waar. Vervolgens schieten we het geultje in naar de havens. Daar hebben we volop stroom tegen, maar het is maar een kort stukje voor we  Port Henri binnenlopen. Een deftige naam voor een wat verloren gegane glorie. Alle dwarssteigers zijn verdwenen tijdens een storm, maar er is wel gebaggerd en er is zo goed als overal voldoende diepte in tegenstelling tot de laatste keer dat wij er waren. Ook nu worden er na de harde wind van de nacht er voor weer nieuwe plankjes in de steigers gelegd, dat is niet veranderd. Lopen over de steiger is een wankele bedoening.

 

 

De lange dag is voorbij en in de avond krijgen we nog bezoek. De volgende dag willen wij natuurlijk hun schip zien, zij varen catamaran, een oudje varen ze, een bescheiden maatje, maar een heel leuk ship met veel ruimte. Er hangt een plezierige sfeer. Ook duiken we de volgende dag de boulevard van Borkum op, kijken uiteraard naar de zeehonden die vanaf het strand zichtbaar op de zandbanken liggen, en struinen over het strand naar de Noordzee, eindeloos veel strand. Cees duikt er even in, maar gezien de frisse wind en temperatuur laat ik mijn beurt voorbij gaan. 

 

 

Een dagje later pakken we het wantij bij Borkum richting Norderney. Helaas liggen er dit keer geen zeehonden op de oostpunt van Borkum, heel jammer.  Als we het wantij verlaten duiken we de volgende geul in, onder Memmert en Lutje Horn door. Dit keer leggen we niet in Juist aan, we willen door. Scandinavie roept nog steeds. Hier en daar is het zoeken naar de goede route, alle prikken en tonnetjes maken soms verwarrende situaties. Net voor de geul naar Juist laten we het grootzeil zakken: het volgende wantij is niet met grootzeil te bezeilen, het kronkelt te veel. Al snel laten we ook deze plaat achter ons en steken over naar Norderney. Dat blijft altijd heel lang naar 'buiten', de Noordzee op, varen voordat de geul onder Norderney ingevaren kan worden. Grotendeels loopt die langs het strand, de veerboten komen de geul in en uit en als we bij de haveningang zijn is het rustig en kunnen we doorvaren naar binnen. We hopen op een plaatsje helemaal achterin, daar ligt meestal niemand wegens ondiep water bij eb, maar voor ons is dat geen enkel probleem. En ja, het is vrij, nog even lastig aan te varen doordat de wind vanaf de steiger komt. Maar zoals gewoonlijk lukt dat prima met dank aan de schipper. Een lekker biertje wacht op het terras en een bezoekje aan het stadje is altijd weer leuk. We blijven dan ook twee nachtjes. 

 

 

En dan is het kiezen: de wind is vrij stevig, NW 4 - 5 Bft  voor de volgende dag. Als we via het wad gaan is het te doen, maar komen we in Langeoog uit. En de haven daar willen we niet heen. Spiekeroog is ook geen optie, te klein voor ons. Doorvaren naar Wangerooge kan alleen als we buitenom gaan, via de Noordzee. En dan kunnen we net zo goed meteen door naar Cuxhaven. Wachten tot er iets minder wind komt betekent nog een week blijven volgens de verwachtingen. 

Ik houd niet van varen op zee met stevige wind, maar wil wel verder. Ik beloof niet te mopperen en we vertrekken toch richting Cuxhaven. Dat hadden we, volgens mij dan, misschien toch maar niet moeten doen: 10 uur lang wind van achter (achterlijke wind genoemd, terecht in mijn ogen) en golven van schuin achter: de ene zeper na de andere, uur na uur. En meer 5 dan 4 en de 6 wordt ook echt wel gehaald. Bah. 

Op de digitale kaart die we even bekeken hadden, leek het alsof we met de start van de kardinalen de invaart van de Elbe bereikt hadden en er bijna waren,. Totdat we inzoomden en we net halverwege bleken te zijn. Eindeloos afzien, niet naar beneden gaan (geen horizon, acuut misselijk door het rollen) en heel blij met een lege maag. Maar zoals altijd bereik je uiteindelijk de plaats van bestemming wel, met nog altijd golven op de kont. Net op tijd ook, foutje in de tijdsplanning van het hoog water Cuxhaven (uur eerder dan de schipper dacht) maar ook weer geluk: de vloedstroom landinwaarts zet nog door tot drie kwartier na hoog water. We rollen de haven binnen een uur na hoog water. En dan is het ineens stil: geen golven meer. Mooie plaats in de stadshaven en aangezien het al laat is gaan we even wat eten in het stadje. En dan zit je aan tafel en beweegt de hele wereld nog altijd door: landziek! Dat ben ik. Zolang ik loop of beweeg gaat het, maar zit ik stil dan is het een ellendig gevoel en alles draait om me heen.  Ondanks dat was het een fantastisch en bijzonder restaurantje en het eten meer dan heerlijk. Afijn, na een nachtje slapen is het over en gaan we Cuxhaven verkennen.  

 

 

Eindeloos over de Elbe kijken vanaf de Alte Liebe de volgende dag. Blij dat we nu niet op de Elbe zitten, de schuimkoppen vliegen van de golven af en de wind giert. De paar bootjes die we zien hebben het zwaar en bokken hard tegen de golven in. Een enkeling wil door naar Brunsbuttel, een ander komt binnen, zo te zien vanaf het Duitse wad tussen Jade en Weser. Ik verklaar ze allemaal voor gek, leuk is het zeker niet met dit weer. Het stadje heeft een paar leuke winkelstraten, niet heel bijzonder, het park rondom Sloss Ritzenbüttel en het slot zelf zijn geinig met mooie gebouwen en gebouwtjes. Aangezien het weer, vooral de wind, niet veel beter wordt besluiten we om vrijdag met de veerboot naar Neuwerk te gaan. We blijven benieuwd hoe het daar is, maar het is ons nooit gelukt om er te komen op eigen kiel. 

 

 

De veerboot vertrekt pas rond half vier in de middag. Eerder kan niet: dan kunnen ze de geul niet in naar Neuwerk, lopen ze vast of kunnen niet aanleggen. Het is tegen tij in twee uur varen en door de harde wind  duurt het nog wat langer. Als ze het geultje naar Neuwerk induiken dan gaat de boot zijwaarts door de boeien rijtjes heen, bij de prikken kun je de prikken vanaf het dek aanraken zo dicht moeten ze er langs. De laatste staan bijna tegen het strand aan en de 'haven' is niets meer dan een steiger in zee. De boot moet daar ook nog draaien tussen steiger en een hoop stenen waar wat zand tegenaan is afgezet. Een oude steiger bestaat alleen nog uit wat verrotte palen in het water. 

 

 

Toch is juist dat beeld wat Neuwerk zo bijzonder maakt. Een rondwandeling kan niet te lang duren: krap twee uur later gaat de boot weer terug. We lopen over de dijk, bekijken het landschap, zien het kleine haventje waar je zou kunnen verblijven (te klein) en bewonderen de Leuchturm. Best wel indrukwekkend en ergens ook mooi. De begraafplaats voor de naamlozen is een zee van stilte en maakt zijn eigen indruk.  Terug op de veerboot toch maar wat drinken en eten want voor tien uur in de avond zijn we niet terug. 

 

Nachtje slapen en beslissen ondanks de vooruitzichten om toch in de middag met het tij mee naar Brunsbuttel te gaan. Het is maar 5 Bft, als we de bocht eenmaal om zijn hebben we bescherming tegen de noordwest winden en door de plaat weinig golven. Dat hadden we bedacht. Dat had je gedroomd dus. We staken de neus buiten de haven en meteen vloog er van alles door de kajuit. De golven die naar binnen rolden de Elbe op waren stevig, talrijk, en de wind die ze opjaagde stopte echt niet bij 5 Bft. En die plaat bracht geen enkele bescherming: de wind stuwde het water op en de plaat lag dik onder het water. En de golven dik er overheen aan het racen, vooral waar het water wat dieper was. Een zeer onplezierig tochtje dus, maar zoals de schipper zegt: de boot kan het hebben. Ook dat tochtje gaat weer voorbij, twee uurtjes later konden we zo de sluis binnenvaren. Geen wachttijd dit keer. Heerlijk, de komende dagen gewoon een rustig kanaal voor de boeg. Wind of geen wind, het maakt daar niet zo veel uit. Op naar Kiel.