Varen in Groningen….
In Groningen willen ze graag meer toerisme en het is er ook mooi. We
zijn de Dollard opgevaren vanuit Delfzijl en dat zag er fantastisch uit. Het waait matig als we Delfzijl uitvaren, maar zodra we de hoek naar de Dollard gepasseerd zijn trekt de wind aan van 10/12 knopen richting 20/22 knopen. Met de genua op en stroom mee gaan we 7 knopen richting het geultje Nieuwe Statenzijl. De wind tegen stroom maakt zijn gebruikelijke nare golfslag en we moeten oppassen niet weggezet te worden naast het geultje. Steeds dichter bij land zakt de golfslag in en ook de wind wordt wat rustiger. Twee meter van land varen, zoals je daar doet als je de boeitjes volgt, blijft griezelig, maar we gaan er vanuit dat ze goed liggen en houden de dieptemeter goed in de gaten. Het kronkelt nog wat voor je de sluis invaart, er staat water genoeg. We hebben de sluismeester gebeld en kunnen meteen naar binnen varen. Het blijft een machtig hoge deur bij de ingang. Dan vaar je de
sluis bij Nieuwe Statenzijl weer uit na het schutten en kan je meteen na de sluis overnachten.
Geen voorzieningen maar wel een heerlijk koffie met taart kioskje met
hele aardige bediening. En meteen bij de brugwachter de "gouden" sleutel gehaald tegen borg om de bruggen in Groningen zelf te kunnen bedienen.
We weten dat varen via het Winschoterdiep naar
de stad Groningen wat uitdagingen kent. De eerste is de kleine spoorbrug
voor Bad Nieuweschans: niet te dichtbij komen want de brug draait naar
je toe. Vervolgens komt er weer een brug die door dezelfde brugwachter
bediend wordt, dus even geduld totdat hij de spoorbrug weer dicht en
afgesloten heeft, fiets gepakt, naar de volgende brug fietst en daar de
bediening gaat doen. Allemaal heel vriendelijk en snel geregeld. Ook de
derde, houten voetgangers/fietsbrug wordt door hen bediend, maar we
willen daar overnachten en de steiger is voor dat derde brugje aan het
bos. Schitterende ligplaats. De brug na het houten geval is van de
provincie en moet je 24 uur van te voren, op werkdagen tot 17 uur,
aanvragen voor opening. En die is niet op zondag. Dus vragen we die aan
voor maandag. En dus ook weer aan de brugwachter van het houten brugje.
Maandag rond half tien graag, de provincie brug staat voor 10 uur
gepland.
Maandagochtend zorgen we dat we op tijd weg kunnen varen, dat is ook wel
nodig, want de brugwachter die komt om kwart over negen al. Dat wordt
even wat langer wachten tussen de bruggen die 100 meter uit elkaar
liggen.
De man gooit de bomen dicht en begint met de hand de brug te draaien. 10
minuten later draait hij nog en staat de brug nog altijd niet helemaal
omhoog. Dus toch half tien voor de doorvaart plaats kan vinden en daarna
kijk ik hoe hij nog weer een minuut of 10 de zwengel bedient om de brug
dicht te krijgen. Het kost hem duidelijk moeite, afwisselend draaien
met rechterarm en links. Misschien is het goed dat er hier niet veel
bootjes doorvaren die brugopeningen nodig hebben. Hij zou geen armen
meer over hebben.
We liggen inmiddels voor de volgende brug te wachten en na een kwartier
komt ook daar beweging. Drie mannen arriveren van de provincie
Groningen. Er kriebelt al iets, 3 mannen nodig voor 1 brug?
Ik noem ze even het zwarte mannetje, oranje mannetje en gele mannetje,
want alledrie zijn in 1 van die kleuren gekleed, hoewel het zwarte
mannetje misschien wel donkerblauw is, maar dat krijg ik niet duidelijk.
Het oranje mannetje komt onder de brug door, waar een looppad is, naar
onze zijde. De gele blijft zo te zien op de brug en de zwarte klimt in
het brugwachterstorentje en zet de lichten op enkel rood. Mooi, het gaat
vlot denken we.
Het oranje mannetje klimt het talud op naar de slagboom. Na enige tijd
zien we hem een sjorband eraf halen en het lijkt erop dat die ook weer
ergens aan vast moet wat niet helemaal lukt. Verder kijkend zien we ook
bij de slagboom aan stuurboordkant een sjorband zitten. Uh…als ze dat
bij alle bomen hebben is hij nog wel even bezig denken we. Na een minuut
of vijf lijkt hij klaar te zijn en klautert het talud weer af,
verdwijnt onder de brug, en blijft verdwenen. Ondertussen zijn zwarte
man en gele man onder het torentje in discussie en gele man lijkt ook
te verdwijnen. Na enige tijd doemt hij op met de oranje man, nu gaan ze
met zijn drieën in overleg. Ook daar gaan weer enkele minuten overheen
en dan gaat zwarte man naar boven. Triiiinngg, het sein dat de slagbomen
dichtgaan, het licht gaat op rood/groen en wij zijn happy, het is
10.08. De bomen gaan dicht. En weer open. Het licht weer op rood. Het
verkeer rijdt weer door. En wij liggen nog altijd tussen twee bruggen,
waar de brugwachter van het houten brugje nog altijd geïnteresseerd over
de leuning hangt. Nog steeds aan het uitpuffen denk ik.
Dan komt zwarte man onder de brug door naar het hoekje van het looppad.
Het lijkt alsof hij ons iets wil zeggen dus varen we langzaam op het
hoekje af. Hij vertelt dat er problemen zijn met de bomen, maar dat
gelukkig de monteur er is (gele mannetje?) en hij verwacht dat de
problemen over niet al te lange tijd opgelost zijn. We mogen aanleggen
aan het remmingwerk (kunstwerk wordt dat ook wel genoemd) tot de brug
gaat draaien. Zodra die opengaat mogen we doorvaren.
Het duurt niet eens zolang, een minuut of tien en dan ineens gaat de brug omhoog en geven wij gas.
Mooi, kunnen we toch nog door naar Groningen stad, maar eerst even boodschapje doen en rondkijken in Winschoten.
Daarna komt er een brug die je zelf moet bedienen. Sam is nu de brugwachter en de Ellya vaart netjes door de brug om haar daarna weer van de andere steiger mee te nemen. Dan komt er een zelfbedieningssluis. Die is dicht, dus eerst drukken op de knop, deuren gaan open en daarna trekken aan het koortje.
Voor Winschoten moet je door de spoorbrug. Die werd snel bediend maar we
hoorden er een mooi verhaal over. De mensen die daar de bediening doen
zitten daar vaak lange tijd, hebben hun natje en droogje er bij en
nodigen ook wel eens een bekende plezierboot vaarder uit voor een
drankje. En vertelden die dat ze een keer een Duits jacht voor de brug
hadden liggen waarvan de man erg lelijk deed tegen zijn vrouw. Toen hij
om een opening verzocht hebben ze hem te verstaan gegeven dat hij eerst
vriendelijker tegen zijn vrouw moest doen en excuus aan moest bieden en
dat ze anders geen brugopening deden. De man vertikte dat en drie dagen
laten ging hij toch maar overstag. Waarna de brug weer openging.
Wij waren er in elk geval in een paar minuten doorheen, dus was Cees heel aardig geweest tegen mij :-)
Winschoten was leuk, even rondgelopen, boodschapje gedaan en we lagen
prima, dus bleven we een nachtje liggen. Morgen door naar Groningen stad
bedachten we. Want de Gideonbrug hoef je niet meer aan te vragen en de
rest zijn stadsbruggen.
Tsja, dus lagen we een uurtje na vertrek voor een brug te wachten waar
men aan het werk was. Kon maximaal een uur duren, dus duurde het
anderhalf uur. Om half een ging het werkschip aan de kant, de brug open
en wij konden weer door.
Een paar bruggen verder werd ons gevraagd waar
we heen gingen en of die mast wel plat kon. ????? Nee dat gaat niet
lukken, we hoeven toch de Gideon brug niet meer aan te vragen? Nee, dat
niet, maar wel de brug er na: 24 uur van te voren blah blah blah.
Wij kijken op internet en de info is heel vreemd: vanaf eind augustus tot nader
bericht alleen van 12 tot 12 bediening maar wel 24 uur van te voren
aanvragen. Per mail notabene. Je zult dat maar niet bij de hand hebben!
Afijn, het is twee uur in de middag, dus dat wordt een plaatsje zoeken,
de oude sluiswand dan maar weer, daar hebben we vorige keer ook een
nacht extra gewacht. Alleen hebben we zo goed als geen stroom meer en
ook geen water. Maar de bevestiging voor de opening de volgende dag om
twaalf uur is snel binnen en dat zingen we nog wel uit.
De volgende dag dus geen haast, het is hooguit een uurtje naar de
betreffende brug. En dan gaat om half tien mijn telefoon: provincie
Groningen, er komt vandaag geen brugopening want de aannemer heeft
gezegd dat het geen 24 uur van te voren aangevraagd is, maar 22 uur!!!
Perplex zijn we en ik sputter wat tegen, nog weer een dag extra zonder
water en stroom, kan dat nou niet anders, We hadden al bevestiging dat
hij wel zou draaien.
Ze gaan het navragen en na enige tijd bellen ze terug: we mogen aan een
loswal van de provincie liggen net na de brug en daar stroom tappen.
Normaal krijg je dan een proces verbaal aan je broek maar nu mag het. En
morgen komt er een inspectie boot met een groot zeeschip rond 10 uur langs en daar gaan de
bruggen voor open en dan mogen we mee.
Of we er gebruik van willen maken. Ja graag, want zonder stroom valt
ons fornuis niet te starten en de zon laat het iets afweten dus te
weinig lading. Ter plekke vinden we ook nog een wateraansluiting en
gooien meteen de watertanks weer vol, dat was 16 dagen geleden rekenden
we uit. Met een keer of zes douchen en twee keer wasmachine draaien zijn
we best zuinig geweest.
Morgen dan maar door naar Groningen stad.
En nu kan de oven aan en lekker brood bakken wat vanmorgen dus niet
lukte. En een was draaien. De dag gaat altijd zo weer voorbij.
Maar hoe mooi het ook is, dit is de 2e keer dat we bijna een week doen
over het stukje Nieuwe Statenzijl tot Groningen stad. En dan ben je de
stad nog niet door. De normale doorvaart is Delfzijl-Groningen stad,
maar de Driebondsbrug wordt niet vaker dan 1 x per week op
vrijdagochtend bediend of je moet geluk hebben dat je met een
vrachtvaarder mee kan liften. Tot die tijd dan dobberen in het kanaal
vonden we geen optie.
En de route via Winschoten is dus niet veel beter of je moet overmatig
veel tijd hebben en willen genieten van de rustige aanlegplaatsjes.
En ja hoor, vanmorgen netjes om 9.45 zien wij iets heel groots aankomen. Alle trossen los en meteen er achteraan. Op de marifoon horen we dat er openingen voor speciaal transport wordt gevraagd en voor het zeilschip wat er achteraan vaart! Netjes geregeld. En zo kom je dus toch nog in Groningen-stad aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten