10 juli 2024 Bodø - Lofoten

10 juli 2024
YES! Verder naar het noorden en we steken over naar de Lofoten!

Eerst krijgen we nog paspoort controle, de eerste in al die jaren. We raken leuk in gesprek en dit doen ze regelmatig bij alle buitenlandse boten.

 En een 18" binnenband met Presta ventiel(frans) te vinden is onmogelijk.........

We beginnen met een nachtzeiltocht, niet omdat het moet, maar omdat de wind dan gunstig draait en het blijft toch licht. We vertrekken om 22 uur, moeten iets langer motoren als gepland en dan komt de wind. Het is een schitterende avond en zo helder dat we de Lofoten heel goed kunnen zien., Ze lijken heel dichtbij, maar als we op de plotter gaan meten is de kortste oversteek nog steeds zo’n 40 mijl! Waanzin hoe ver we kunnen kijken. Maar eerst nog wat verder naar het noorden, lekker tussen de eilandjes door. Om 00.00 gebeurd het, er gebeurt niets! De zon gaat echt niet onder, blijft boven de horizon hangen en schuift langzaam richting het oosten. Heel gaaf om dit zo mee te maken. Om 2 uur ’s nachts varen we de haven van Kjerringøy binnen en kunnen mooi aan de drijfsteiger afmeren. 

 

 

 

De volgende dag wordt eerst het openluchtmuseum bezocht, dit was een van de belangrijkste handelsplaatsen in de tijd van stokvis en haringvisserij. Blij dat we er naar toe gegaan zijn, echt de moeite waard om de oude huizen en de info’s te lezen. Ook het gebak daar is zeer aan te bevelen ;-) 

 
Dan kronkelen we tussen de eilandjes door tot Helnessund, genoeg voor vandaag en de steiger mooi vrij. Morgen weer verder.
Volgens het weerbericht zijn de wind en golven gunstig voor een oversteek. We varen eerst nog rustig tussen de rotseilandjes door, maar buiten is toch andere koek. Hoog aan de wind komen we net voorbij het laatste eilandje, dan kunnen we iets afvallen naar Svolvaer.  We passen de koers regelmatig aan aan de golfrichting om uiteindelijk in Svolvaer aan te komen. 

Daar ligt de “Zee van Tijd” reeds en we mogen langszij, maar er is zelfs een plekje vrij, dus gewoon aan de steiger afmeren, de lijntjes worden door Annet en Rainier aangenomen. Leuk zo onthaald te worden. Aan boord is het meteen weer ouderwets gezellig.
Op het laatste stuk heeft onze stuurautomaat het begeven, na veel doormeten en feedback van medezeilers en zoonlief, blijkt dat het relais defect is. Sam bestelt een nieuwe, maar dat duurt allemaal wat langer dus laten we het pakje naar Reine sturen, waar we over een week of zo zullen zijn.
Svolvaer biedt heel veel winkeltjes, leuk om rond te lopen en leuke terrasjes aan het water.

 

Het weer blijft zonnig, dat is extra genieten. We besluiten eerst naar de beroemde Trolfjord te varen. Op weg daarnaar toe is er een hele smalle passage, daar moet je echt tussen de staken blijven, eromheen zie je overal stenen uit het water steken. Dan komen we in de buurt, de opening openbaart zich op het laatste moment. En inderdaad, het is een schitterende hele smalle fjord met steile wanden. We varen er heel langzaam doorheen tot het einde en meren af aan een mini steiger. Dat bevalt zo goed dat we besluiten de nacht daar te blijven liggen. ’s Middags vliegen de arenden een paar extra rondjes, schitterend om te zien. Sam gooit de zeehengel uit en vangt direct een hele mooie kabeljauw! En wie die vangt, hoeft niet schoon te maken, dus…….jawel, het fileermes wordt uitgepakt en we ontleden onze eerste zelfgevangen vis op het achterdek. Daarna goed schoon spoelen en Sam fileert verder en de volgende dag smaakt het voortreffelijk; mmmmmmmm

O

 

Tot onze grote verrassing komt er om 23.30 de coastguard binnen varen. Paspoortcontrole? Nee, oefening of ontgroening: ze laten het bijbootje zakken en dan springen ze gekleed van 15 meter naar beneden!

 

Dan om 00.00 uur komt ook nog de Hurtigruten erbij, rondje Trolfjord en dan zijn ze weer weg. We horen dat aan boord dan de trollen rondlopen ter vermaak 😆

Via een andere route varen we terug richting Svolvaer, en stoppen bij een heel klein haventje, Digermulen. Liggen zo leuk en goedkoop dat we blijven liggen. Dan weer terug naar Svolvaer om een paar boodschappen te doen, maar de haven is helemaal vol, dus omdraaien en weer verder naar Kabelvåg. Ook hier omdraaien en verder, dan komen we bij een hotelsteiger. Mooi, plekje vrij. Maar: U mag hier maar tot 6 uur vanavond blijven liggen. Uhhhhh, dan een baai verder en lekker het anker uitgooien. Prima plekje en alweer een tijd geleden. Over het algemeen hebben we enorm veel geluk gehad meestal direct een ligplaats te vinden. Noorwegen is niet echt berekend op grote zeilboten. Meer op kleinere motorbootjes. Maar vaak is er een mouw aan te passen. Dan varen we door naar Henningsvaer. Komen er vroeg aan en kunnen helemaal mooi naar achter doorvaren. Prima plekje weer. Klein leuk, best wel touristisch stadje met supermarkt. We doen wat boodschappen want we willen de Nappstraumen in en Sam heeft daar een leuk ankerbaaitje gevonden. We varen langs Ballstad de fjord in. Het is een hele mooie tocht tussen de rotsen door en varen de baai in. Die maakt een halve boog tot weer in de fjord en is daar slechts het 3 meter diep, mooie zandgrond om te ankeren. Wel met achteranker om niet teveel te zwieren. Schitterend plekje weer. Helaas krabt het achteranker, dat kan ik gewoon met de hand binnen halen. Blijkt de loodlijn om de schacht te zitten, dus tweede poging: eerst achter anker  uit en 30 meter loodlijn laten vieren, vast trekken, dan voor anker naar beneden en langzaam achteruit en loodlijn binnenhalen tot er 20 meter ketting op de meter staat. Nu liggen we als een huis, zelfs als de wind dwars op komt blijven we mooi liggen.

 

We willen ook de buitenkant van de Lofoten even bekijken en morgen is daar het weer heel gunstig voor. We varen door de Nappstraumen naar het mooie en beroemde zandstrand van Hauklandstranda. En inderdaad ligt daar een giga strand. We laten het anker zakken in 4 meter water. Helaas niet zo’n zonnig dagje, maar evengoed heel mooi weer. Helaas; om 3 uur ’s nachts draait de wind eerder als voorspeld en begint de Ellya te rollen. Sam krijgt hier snel genoeg van en staat op. Dan maakt ze me om 4 uur wakker en zegt dat dit niet leuk meer is en of we aub ankerop kunnen gaan. Het schommelt inderdaad behoorlijk en kort voor 5 uur varen we een paar uur eerder als gepland weer terug. En dan is de stroming een stuk sterker. Sam staat aan het roer en we vliegen met ruim 8 knopen door de Nappstraumen. Blij dat het hier best wel breed is, geen stuurfoutjes maken. We gaan dus als een speer en besluiten de stroom mee tot het einde te benutten en direct naar de Nusfjord door te varen. 

 

 Daar verwelkomen ons de Kittiwakes meeuwen met een hels kabaal, we meren af en gaan meteen te kooi. Pfffttttt, vermoeiend hoor dat varen 😉
Om 11 uur wordt er hard op de boot geklopt; slaperig doe ik het luik open en staat de havenmeester op de steiger met de vraag waarom we nog niet betaald hebben? Als ik zeg dat we 4 uur uit bed gerold zijn net hier liggen en eerst wat extra slaap wilden inhalen is alles prima. Kan gewoon via de marina-app aanmelden. O.K.  Het oude vissersdorp is een groot openluchtmuseum en deze soort  meeuwen zijn beschermd en worden hier extra verwend met nestkasten. En ook de bakker heeft hier heerlijk brood, net als vroeger. ’s Middags hangen we de torqeedo aan de bijboot en maken een leuk ritje.

 De volgende dag zakken we af verder naar het zuiden. Het pakje met relais zal maandag in Reine aankomen. Dus als we zondagmiddag daar aankomen is prima. Wel even wennen de hele tijd zelf te sturen. We hoopten op een bakstagwindje met gennaker, maar de wind zakte compleet in en de golven bleven dwars komen. Beetje oncomfortabel motortochtje dus. Maar Reine komt in zicht en er is ruim plek dus gaan we heerlijk aan de binnenkant van de steiger liggen.
Pakje komt een dag later, dus kan ik mooi de Reinebringen hike doen. Sam zegt ga maar alleen, want zoveel tredes gaat mij niet lukken. Nou ja, “hike” , doordat het zo beroemd geworden is, is er teveel erosie en zijn er met een helikopter grote stenen neergelegd die samen 2000 traptreden vormen om boven te komen. Het uitzicht is inderdaad fenomenaal, maar als hike zijn er veel mooiere; het is een goede conditietest want het is zeker niet easy! Pfftttt…..

 

 

Om 13 uur ben ik weer terug bij de boot. Sam heeft giga hoofdpijn gekregen en is echt niet o.k. Ik bel de huisartsenpost en leg de situatie uit. We moeten meteen langskomen, met behulp van de vouwfiets zijn we er 15 minuten later. Alles doet ondertussen pijn. De doktor neemt ons meteen mee naar de spreekkamer en het is duidelijk: zeer waarschijnlijk weer de meningitis. Ambulance wordt gebeld en we vertrekken naar het ziekenhuis in Leknes. Daar “ondergaat” Sam meteen diverse behandelingen van CT scan, EEG t/m diverse bloedafnames en wordt aan het infuus gelegd. Prima artsen hier, maar, de specialisten zitten in Bodø, en doordat de situatie niet verbetert wordt besloten Sam met een ambulance vliegtuig over te vliegen. Ik ga alleen met de bus terug. Wel een heel mooi ritje waar ik van probeer te genieten, maar het hoofd is met andere dingen bezig.

De volgende dag het pakje met de relais opgehaald en ingebouwd. YES, de stuurautomaat doet het weer. Maar goed ook want het weer is gunstig en ik wil de Ellya dan solo naar Bodø zeilen. Dat wordt een tocht van ca. 55 mijl, 12 - 15 uurtjes. Dan is zo’n stuurautomaat best wel handig.

Helaas een abrupt einde van de schitterende Lofoten.

Ter info:

Sam moest 2 weken in het ziekenhuis in Bodø blijven.
Contact met de zorg/reisverzekering is goed. 

Het is nu 9 augustus 2024, we zijn op 5 augustus laat in Nijmegen aangekomen. Daar verblijft Sam nog steeds in het ziekenhuis en we hopen dat ze maandag naar huis mag. Sam zal in een apart blog van haar belevenissen en tips vertellen. Wordt vervolgd............