Bodø - Ålesund

 Op naar het zuiden!

Renate, Stein en Oscar komen nog even snel langs voor een laatste goodbye.
Eindelijk was de streetfood Thaimat open! Heerlijk en mooi weer. 
De volgende dag motorzeilen met genua naar Stött gevaren, mooi tussen de eilandjes door. Weer totaal anders als het noordelijke gedeelte, dit zijn de echte Helgelanden. Heel veel rotseilandjes, velen heel vlak, sommige groot andere mini en sommige alleen bij eb zichtbaar!
Stött heeft een mooie lange steiger, er ligt reeds een Duitse zeilboot en ’s avonds komen er nog een Amerikaan en een franse boot bij. Druk hier, hadden we nog niet, maar ook wel gezellig andere zeilers te treffen en bij elkaar te buurten.
’s Morgens nog een kleine wandeling gedaan, helaas de sandalen aan en de rest van het pad was mos en sopte reeds………maar mooi uitzichten.
Als we op de kaart kijken zien we vele leuke eilandjes, oa. Myken, nog boven de artic cirkel en waar een whiskeystokerij zit ! Helaas gesloten, of op ze Noors “stengt” , wat het toverwoord wordt voor vele restaurantjes………
Gelukkig geldt dit niet voor Bolga, we meren af aan de steiger, direct bij het restaurant. En dat is : OPEN , YEAH. Nemen een biertje op het terras en raken aan de praat met de Zweedse eigenaar. Heel interessant en gezellig en we blijven eten en de volgende dag ook liggen. Ik doe een pittige hike en op de terugweg kom ik een Noor tegen, die is dit jaar reeds voor de 18e keer naar boven! Pffttttt.

Een ander interessant eiland is Lovund, ook wel “Puffin-eiland(papagaaiduikers). Die komende daar met duizenden altijd op 14 April aan en blijven daar. Overdag zijn ze helaas vissen, maar ’s avonds te zien. De wind is gunstig, we zeilen er heen. En varen er eerst helemaal omheen, zien inderdaad een paar Puffins en meren af in het haventje. Mooi eiland, maar helaas worden er giga hallen gebouwd direct aan de oever; alles voor de zalmindustrie! Giga big business.
’s Avonds lopen we naar de rotsen en zien inderdaad hele zwermen boven ons hoofd vliegen, maar als ze landen zijn ze verdwenen. En wat zijn ze snel, heel moeilijk te fotograferen. Maar heel mooi om mee te maken. Het is superzeilweer en we gaan richting Mo i Rana en kunnen zowat tot de camping komen waar we vorig jaar ook waren en nog steeds contact mee hebben. 
Het is weer gezellig bij Annett en Andreas en we blijven een paar dagen liggen, tevens wordt het interview van vorig jaar, wat nog niet gepubliceerd is, bijgewerkt. 
Dan varen we ’s morgens heel vroeg weg. Laaghangende bewolking, geen wind, stroom mee. Daarom ook zo vroeg weg. Boordlichten gaan aan, maar zicht is goed, alleen de heuvels om ons heen zijn niet te zien. Richting Sandnessjoen komt de wind erbij en zeilen we langs de bergen de Zeven Zusters. Het gaat zo lekker zodat we doorgaan tot Brønnøysund. Mooi stuk opgeschoten.

Iets verderop is en berg met een gat erin: Torghatten. Daar wil ik heel graag naar toe. 
Het is een klein stukje varen door de mist, zicht 500 meter en gaat prima. Plekje aan de steiger is vrij. De volgende dag met step en fiets naar het beginpunt. Het pad is op z’n Japans aangelegd met kleine tredes , heel goed te doen. Boven aangekomen kijk je dwars door de berg. En er gaat een trap naar beneden. Ook van daaruit schitterend uitzicht over de Helgelanden! Echt de moeite waard. We gaan weer naar beneden en willen een ijsje halen. Helaas, ook hier restaurant en ijswagen: STENGT. Dus maar weer terug naar de boot en onderweg bij de boerderijwinkel stoppen, ook: STENGT Wanneer werken die Noren dan?

 

 ’s Avonds zijn de condities goed om door te varen naar Leka. Het is een mooie avondtocht en we komen om 00.30 aan in Leka en er is precies nog een plekje vrij aan het begin van de steiger. 
We blijven een dagje liggen en ik loop in een half uurtje naar de supermarkt. Leka is best wel een mooie eiland. 
Rutger wil weer meevaren en we spreken af dat we elkaar in Rørvik zullen treffen. Dus op naar Rørvik voor de storm komt. De storm verandert steeds en blijft uiteindelijk onder Rørvik hangen. wij komen vroeg aan en de kopsteiger is vrij. Prima plekje. 
De hele kolonie meeuwen zit er nog steeds. En Rutger komt de volgende avond met de Hurtigrutten aan. Precies op tijd en meteen weer gezellig.
Rutger heeft mooi weer meegebracht en een gunstig windje! YEAH, zelfs de gennaker wordt een tijdje gehesen, heerlijke zeildag! Fantastisch. We varen zelfs tot Bessaker.
Hier kun je via 953 tredes naar een uitzichtpunt. We gaan ervoor en genieten boven van het uitzicht. Daarna lopen Rutger en ik via een hike-pad terug. Heerlijk een echt pad, geen trapstenen en traptredes! Er is een heel aparte kruidenierswinkel, blijkt van een Hagenees te zijn,  die jaren geleden reeds geëmigreerd is. En, 1 x per twee weken komt de Hurtigrutten en laat ca. 200 gasten een paar uur aan land om te shoppen en naar het uitzichtpunt te lopen. Nu is ook duidelijk waarom er zo’n goede trap erheen loopt. ;-)  Business.

 

Stokknes is de volgende haven, mooie lange steiger en een Joker supermarkt op loopafstand.
Dan gaan we onder de brug door( de eerste met hoogte aanduiding!) en kunnen op zeil tussen alle rotseilandjes doorzeilen. De motor is uit, heerlijke stilte. We maken er een lange dag van en varen tot het eiland Hitra door en meren af in Børøsund, waar we vorig jaar ook reeds verwaaid gelegen hebben en ook hier is het restaurant helaas; STENGT! 
Rutger en sam gooien de hengel uit en Rutger vangt 3 kabeljauwen. Dat wordt heerlijke kibbeling!
We spreken af dat we geen wekker zetten, maar dat als ik wakker wordt de lijnen los en ga, want het wordt een lange dag. 7.30 gooi ik de lijnen los en vaar op de motor langs Hitra. Rutger en Sam komen een paar uur later ook boven dek. Geen wind en pas als we 5 uur later de fjord invaren zet de wind door en kunnen we tot Otnes doorzeilen. Er is alleen nog plek aan een privé steiger, waar we mogen blijven liggen. Schuilen voor de storm.
We liggen prima beschut, doen een paar wandelingetjes en zowel Rutger als Sam gaan er een keer met de step oprit naar de supermarkt 5km verderop.
De storm is voorbij en wij varen op de motor met stroom mee naar Kristiansund(met U). 
De EB is vanmorgen reeds vertrokken en wij kunnen mooi op “zijn” plekje liggen.
Leuk stadje, met vele winkels en supermarkten. Sam en ik varen een rondje mee met de oude veerboot, leuk om te doen en genieten van een fish&chips en een ijsje. We hebben weer gebunkerd en ook de watertanks zijn weer vol en we gaan ’s avonds weer verder. Het wordt een schitterende avondvaart met hele mooie luchten. Dit om dichtbij de Atlantic road bridge te komen. Morgen willen we Hustadvika passeren en de weerberichten en golfhoogtes zijn morgen gunstig. De gjestebrygge van Averøy is vrij. Beetje gammel maar voor een kort nachtje prima.
’s Morgens gaan we onder de brug door en ik heb de route geplot die het meest tussen de eilandjes doorgaat. Dus meteen bakboord uit en het wordt mooi en smal! Geen golven hier, maar wel heel goed de paaltjes en torentjes die het vaarwater markeren in de gaten houden. Als we weer iets naar buiten moeten komt het smalste stuk: tussen paal en rots zit max 5.50m Oeps, moet kunnen en het gaat goed. Nu hebben we een beetje meer last van de dwarsgolven. Maar is goed te doen tot we weer tussen de eilandjes door kunnen duiken naar Bud. Ook het laatste stuk zie je de golven breken op de rotsen onder water net naast de vaargeul. Best imponerend en blij met de plotter. Maakt het net allemaal iets makkelijker.
Bud is een leuk plekje, en bovenop de heuvel heb je een fantastisch uitzicht. Maar het mooiste is mooie weer en het terras is open!!! Proost. 
Plan “A” is de eilanden buitenop aandoen, maar de golven maken het oncomfortabel dus draaien we om en gaan met de wind mee en zeilen heerlijk relaxed naar Molde. Weer eens een mooi zeildagje! Molde is een heel leuk stadje, zelfs met een promenade met terrasjes. Maar wij gaan de volgende dag weer verder zuidelijk en komen terecht in Brattvåk. Een heel klein haventje waar de gjestebrygge net lang genoeg is voor ons. Rutger en ik lopen naar het dorpje om wat lekkers te scoren, maar helaas het is 16.05 en de superkonditoriet is reeds STENGT………..
Dan maar een ijsje van de supermarkt, ook lekker.
Rutger z’n twee weken zitten er alweer op en hij wil in ålesund van boord gaan. Hij krijgt een fantastische laatste zeildag. Genua, Fok, melkmeisje en dan trekt de wind aan en op de fok lopen we ruim 6 knopen en komen tot vlak voor de haveningang. Even extra genieten. Het is best druk en we varen eerst helemaal naar achter door, maar ook daar is het vol en niet geschikt om voor ons dubbel te liggen. We draaien en gaan langszij bij een mega superjacht, de Tiga Belas. Een miljoenenjacht waar je een hut kunt boeken voor een slordige 30.000€ per week pp. Aardige crew en langszij geen probleem. Ze blijven nog een paar dagen extra liggen. Prima plekje zo. We pakken met z’n drieën nog een terrasje en Rutger nodigt ons uit Indiaas te eten. Heerlijk en helaas  komt er alweer een einde aan de twee gezellige weken met elkaar. 
Top, nogmaals bedankt voor je bezoek Rutger!
We tanken ’s morgens en daar kan Rutger ook makkelijk afstappen en de bus pakken. 
Wij gaan verder met z’n tweetjes richting zuiden…….

p.s. ook nu slecht intternet, foto's komen later!

Bodø-Finsness-Lofoten-Bodø

Op de werf aangekomen: 

De Ellya staat daar er gelukkig nog steeds, het dek bedekt met sneeuw.
We trekken de zwemtrap uit en gaan aan boord. Binnen ziet het er woest uit, alle luiken zijn open en alle kussens staan op hun kant. De vochtvreter heeft goed z’n werk gedaan en op het eerste gezicht ziet het er prima uit. We melden ons bij de receptie en checken of de geplande tewaterlating nog steeds dinsdagmiddag de 29e april is. Dat klopt.
Dus kunnen we aan de slag, orde in de chaos creëren. Als alle vloerdelen en kussens op hun plaats liggen aan het eind van de dag ziet het er alweer veel beter uit. 
We mogen op de werf aan het water staan met de camper. Handig zo’n onderdak te hebben!
De volgende dagen zijn druk: als eerste sprayhood en bimini weer opzetten. Het blijft koud en guur buiten, ’s morgens sneeuw aan dek bij -2C .

 

Als zaterdagmiddag de sneeuw weggedooid is zien we een grote scheur in het stuurboord voorraam. Shit, wat is dat nu? En bij nadere inspectie van alle ramen blijkt dat er bij heel veel schroefgaten dwarsscheurtjes zitten. Hoe nu verder? Dat moet gerepareerd, maar maandag eerst met de Atlantic werf in Harlingen telefoneren hoe dat kan………. Pffttt…..
Wij maken de Ellya verder klaar voor de tewaterlating.
Fimme begrijpt er niets van dat de ramen gebarsten zijn. Begrijpt dat we met de grote scheur niet over zee willen gaan. De werf kent een bedrijf die een nieuw raam kan inzetten. Ik bel en 30 minuten laten is Tommy er. Hij bekijkt het en heeft volgende week tijd en zal een offerte sturen. DEAL!
Met de camper staan we in de weg, dus zoeken iets verderop een mooi plekje op met uitzicht op zee om te overnachten. De laatste dagen in de camper, nog even hiervan genieten. Mooie zonsondergangen.
Kort voor de tewaterlating vraagt de kraanman of we alle afsluiters en leidingen nagekeken hebben of niets open staat en of we de drinkwaterleidingen getest hebben. Nee, nog niet. De tanks worden gevuld en als de pomp aangaat hoort Sam het water klateren: STOP!!!! 
Blijkt dat een leiding bij de douche niet goed afgetapt was en is gescheurd. Klote, maar gelukkig was de timmerman heel ingenieus en kunnen we twee plankjes met de zuignap verwijderen om erbij te komen. Ondertussen worden we omhoog getild en rijdt de kraan ons naar het water. Maar het duurt nog 3 uur voor alles gerepareerd is. In het water gaan de afsluiters open en starten de motoren in een keer. Pffttttt, eerst maar ff laten lopen. Dan zakken de hijsbanden compleet en varen we naar de gastensteiger in Bodø. De camper mag een paar dagen bij de werf blijven staan.
Het is heerlijk om weer aan boord te zijn!

 

De volgende dagen organiseert Sam alle etenswaren op datum en maakt een boodschappenlijst. Stein, Renate en Oscar , onze Noorse vrienden die op de Ellya gelet hebben van de winter, brengen alle zeilen, bijboot, kano aan boord. De volgende dagen wordt echt zeilklaar gemaakt. En daar de zeilmakers geen tijd hebben om de uv strook van de genua te repareren, lukt het Sam om in ieder geval de scheuren van een nieuwe strook te voorzien. Goed dat de naaimachine mee aan boord is gegaan.
De camper mag bij onze vrienden staan totdat zus en zwager komen om terug te rijden.
Dan gaan we met onze Noorse vrienden als groot dankjewel lekker bij de Thai uit eten, heerlijk.
Het zijn een paar drukke dagen om de Ellya weer zeilklaar te maken. Tevens gebruiken we de camper om nog wat zwaar spul te bunkeren. Dan valt weer op hoe duur alles hier is. Blikje bier van 0,3 ca. 2 euro. Komkommer 2.50. enz. 
Dinsdag is het een zonnige dag en Tommy heeft tijd om het raam te vervangen. Ook nog een hele klus, zat heel goed vast gekit. De oorzaak ligt zeer waarschijnlijk in te krappe boorgaten en te strak gemonteerd waardoor het raam niet kon expanderen en krimpen. Blijft vreemd, want het is niet extreem koud geweest en van de zomer hadden we regelmatig +25 C en was er niets aan de hand. Wordt vervolgd. 
Tussendoor leuk contact aan de steiger met onze buren in een catamaran. Ze maken de kusten van Noorwegen, vooral Lofoten, schoon. En we krijgen van hun een mooie glasbol die ze hebben gevonden. Ook bij hun aan boord is het weer gezellig kletsen. 
Het blijft fris met ca. 3 tot 6 graden overdag en regelmatig een buitje regen. Nog een afspraak vrijdag en dan kijken of we wat noordelijker kunnen komen. Lang genoeg in de haven gelegen ;-) 

Zaterdag met onze vrienden een leuke dagtocht gemaakt naar Landegode. Voor anker in een baai, Oscar heeft een paar vissen gevangen en schoon gemaakt. Daarna stuk terug gezeild naar de steiger in Bodø. 
De volgende dag richting Noorden gevaren. Vaak stukjes kunnen zeilen, het blijft fris met ca. 7C. Thermokleding aan. Via, Bogoy, Lødingen, Fjallberg, Harstad, ………


De nationale feestdag, 17 Mei, in Harstad begon de ochtend om 7 uur met een oud zeilschip dat binnenvoer en een kanonschot afvuurde, dat is nog eens wakker worden :-) ;  genoten van mooie geklede Noren en oa. een corso van oude auto’s. Het zonnetje scheen, een perfecte dag voor de Noren.
Wij besluiten nog wat verder naar het Noorden te varen. We komen tot Finnsness, liggen daar een paar dagen verwaaid en besluiten dan dat we ver genoeg Noord geweest zijn en de Noorden winden en stroom gaan gebruiken om langzaam af te zakken naar het “zuiden” = ri. Lofoten. 
Via Lundesnes, naar Risøyhamn. De zon schijnt en we kunnen 3 uur heerlijk zeilen, daarna gaat de motor er weer bij. Dan komt er een smal geultje, in de zon azuurblauw water, schitterend!
Het weer blijft heel instabiel, in Risøyhamn liggen we een paar dagen verwaaid. En krijgen bezoek van zus en zwager met onze camper. Super gezellig en veel bij te praten. Ook komt Idris met de Dixbay achter ons liggen. Hij is op weg naar Spitsbergen(Svalbard)! 
We pakken de e step en vouwfiets om ook de andere kant van het eiland Andoya te verkennen. We gaan door een heel  mooi soort van toendra gebied voor we bij de oceaan aankomen in Bø.
Giga uitzicht en zonnetje erbij. De volgende dag motorzeilen we naar Sortland.
We meren af aan de steiger naast de sauna, het is 3 meter volgens de diepte meter en zowat laagwater. Maar het water is zo helder dat ik de grote rotsblokken naast ons zie en met handlood een paar keer extra nameet. Ja, klopt. Zelfs met laagwater is er nog steeds 2.50 water. We steken 1.10m . Het verschil tussen eb en vloed is trouwens zowat 3 meter! Best wel puntje van aandacht……
Verrassing, Paula & Peter besluiten toch nog even terug te rijden om meer van de Vesteraelen te zien en zo staan ze opeens een dag later weer aan boord. Samen lekker uiteten geweest en weer bijgepraat. 
Het is zowat windstil als we besluiten naar Stokmarknes te tuffen met 3.5 knop en stroom mee. 
Wel heel mooi zo over het vlakke water de besneeuwde bergen te zien
En in ieder geval beter als vollen wind tegen. Tja, ga je naar het zuiden, krijgen we zuidelijke winden. ;-) We meren af in de jachthaven, lopen een klein rondje en de volgende dag liggen we verwaaid. Mooi om olie te pijlen, v snaren controle en te luieren…..
We willen naar de kade, maar helaas is er een brug van 15 meter op de directe weg. Dus varen we ’s morgens de kleine omweg, zetten er zelfs de genua bij. Aan de kade is een mooi plekje vrij, ideaal om wat rond te kijken en te shoppen. De stadjes hier zijn niet zo mooi als bv. Bergen, Stavanger of Alesund enzo. Wel mooi uitzicht steeds op de bergen om ons heen.
We steken over naar Stein/Bø / Nordland  met de optie om buitom naar de Lofoten te gaan. Dat wordt het de volgende dag ook. We gaan via de Grimsøystraumen. Ca, 3 uurtjes tot de ingang, helaas een wat oncomfortabel koersje vanwege de dwarsgolven en niet zoveel wind als voorspeld. Het blijft een vreemde ervaring zo op de bergen af te varen, zonder echt een ingang te zien.  Sam heeft goed gepland, en om 13.30 zijn we bij het smalste stuk. We krijgen hier evengoed nog 2.5 knop stroom mee! Kan oplopen tot ruim 5 knopen en draaikolken. Vandaar overal waar de naam op “straumen” eindigt extra voorzichtig zijn en goed plannen. Wij gebruiken daar meestal de Noorse site “ Barentwatch” voor. Na de brug kunnen we nog heerlijk een paar uur doorzeilen naar Henningvaer. Daar waren we vorig jaar ook en kunnen exact op dezelfde plaats afmeren. Heel apart. Mooi dagje, 7 uurtjes en 35 mijl erop zitten. We blijven dagje extra liggen. Sam doet de was en hangt deze voor in de punt naast de stapelbedden op en met de ontvochtiger op stand  kledingdrogen is alles binnen 3 uurtjes weer klaar om afgehaald te worden. Mooie functie en het werkt fantastisch. We lopen tot de brug en genieten van het uitzicht.
’s Middags komt er een mooie Garcia explorer aangevaren. Ik sta op de stijger om een lijntje aan te nemen, voor gaat goed maar dan draait de kont helemaal weg en kan ik alleen met een landvast op de middenbolder de boot langzaam naar de kant trekken. Pfftttt, net goed gegaan. Er blijkt een Chinese crew uit Australië op te zitten en ze hebben idd. de boot net nieuw gekocht en zijn op weg naar Svalbaert(Spitsbergen). 
Al we de volgende dag wegvaren regent het en draait de beloofde wind helaas zeer snel naar het oosten.  Gelukkig valt de regen mee en is het niet zo koud. We motoren rustig naar Svolvaer om te tanken en beetje shoppen. De liggelden zijn wel weer behoorlijk hoog hier. Trouwens overal waar de Gomarina app gebruikt wordt zijn de prijzen behoorlijk gestegen. Hier in Svolvaer zelfs tot 530 NOK incl. stroom. Om te shoppen eerste uurtje gratis, daarna óf 3 uurtjes boeken of een hele dag/nacht. Tja………morgen naar de Trollfjord, genieten en hopelijk nachtje gratis liggen, brengt het gemiddelde weer op pijl. 
Eerst even tanken, daarvoor moeten we buitenom naar de jachthaven want de brug binnendoor is maar 15 meter hoog. Buitenom betekent helaas dwars op de golven , en die zijn best wel stevig. Maar daarna op de kont en dan richting tanken. Komen wij eraan gaat er net een andere hollander ook tanken: de “EB”. Veel over gehoord, maar nog nooit getroffen. Die gaan  straks richting zuiden. Na het tanken van 120 liter gaan wij naar de Trollfjord. Fokje op en motor bij. Blijft nog best lang onrustig. De fjord zelf blijft een mooie belevenis. Smal en stijle wanden. Dan worden wij opgeroepen door de Hurtigrutten: Ellya wij lopen U op met 12 knopen, kunnen wij passeren? Ik antwoord: Na het smalle stuk gaan wij bb uit en kunt U er langs. Thank you and have a nice day sir. Aan de steiger ligt reeds een huurboot met Zwitsers, maar die gaan over 2 uurtjes weer weg. We mogen langszij en liggen daarna aan het pontoon. Eerst met nog een kleine zeilboot, later op de avond komt er een derde bij. Maar ze houden het gelukkig erg rustig. We nemen de gelegenheid ook te baat om even op land te gaan en een stukje richting de Trollfjordhut te lopen. Het wordt een klein stukje hiken met over een rivier springen en daarna bij de tweede rivier denken we het is mooi geweest want verderop hangen de kabels naar beneden om het stijle stuk omhoog te klimmen. Voor nu genoeg en was mooi de fjord vanuit een ander perspectief te zien. 
’s Morgens om 7 uur op en gelukkig waren de buren ook al vroeg op en om 8 uur zijn we onderweg met zonnetje in de fjord. Omdat vandaag de beste dag is om naar het vaste land over te steken, slaan we Skrova helaas over. Bogøy wordt het, eerste uur lekker zeilen, daarna zakte de wind weer helemaal in. Geen pijl op te trekken hier……..pfftttt……… Steiger vrij, nachtje liggen en de volgende dag op genua met motor bij naar Nordskot gevaren. Daar tussenstop gemaakt. Kystenmuseum helaas dicht, heel veel oude scheepsmotoren, de baai is schitterend mooi. Het dorp heeft ook last van leegloop en er zijn geen vissersboten meer. Wel komt er nieuwbouw en vakantiehuizen…… De supermarkt is een echte kruidenier, 24/7 geopend omdat het 100% zelfbediening is. Geen personeel, de oplossing voor kleine dorpjes? 
En dan gaan we om 20 uur weer verder. Gedeeltelijk motorzeilen, maar helaas de weersverwachting komt weer niet uit en dus het grootste gedeelte op de motor. Wel een hele mooie “nacht”. Het blijft dus licht, de zon gaat echt niet onder. Weer geweldig mooi om mee te maken. En om 3 uur ’s morgens in Bodø afgemeerd aan onze favourite steiger. Precies nog één plekje vrij speciaal voor ons ;-) Daarna eerst een neut en te kooi. Uitslapen! 
10 uur wakker geworden in een regenachtig Bodø. Kijken hoe we verder zuid kunnen komen.

 

p.s. no free wifi; meer foto's komen later 

 

 

Terug naar Bodø  2025

We denken al heel lang over hoe en wanneer weer naar Bodø te gaan, want daar ligt de Ellya tenslotte, goed verzorgd door Stein, Renate en Oskar die regelmatig naar haar omkijken.

Vliegen valt af, we kunnen niet meenemen wat we mee willen nemen. Een camper huren vanaf Nederland en in Noorwegen afgeven valt af: geen maatschappij die het doet.

Een auto huren net over de grens en afgeven in Bodø kan, maar omdat we ook iets van het Noorse binnenland willen zien, er dus langer gebruik van willen maken, tikt het behoorlijk aan: autohuur, telkens een hotel of hytte of iets dergelijks, elke dag uit eten etc. 

Rijden naar Oslo en daar een camper huren: moet ook in Oslo terug en is peperduur.

Dan zien we een advertentie van een camperverkoper, gaan op zoek naar een camper(tje) en/of een oldtimer. We struinen heel marktplaats af en uiteindelijk gaan we dicht in de buurt kijken naar een camper. Ziet er best gaaf uit, maar wat een ongelooflijk groot ding. Daarnaast staat een veel kleinere, zonder fietsenrek net geen 6 meter. En een volledig gereviseerde motor en nieuwe all season banden....
Niet de mooiste, maar wel de geschiktste keus. De beslissing is snel gemaakt.

Maar wie rijd het ding terug naar NL. Wijzelf  of.........gooi een balletje op en zus en zwager misschien? En tot onze grote vreugde en de hunne willen ze dat heel graag. 

Testrondje rondje Nederland rondom het IJsselmeer toont de kleine onvolkomenheden en waar we vinden dat er wat aan moet gebeuren doen we dat en de rest laten we zitten. We willen hem toch niet houden in principe. Zus en zwager komen een weekend proefrijden en ook die zijn dik tevreden. 

 

Via marktplaats oa. sneeuwkettingen, garmin vrachtwagen navi e.d. aangeschaft. Tevens via de facebook groep "camperweetjes de beginner" veel interessants opgestoken. o.a. de vorstbeveiliging! 

Veel overeenkomsten met het bootleven, maar zeker ook heel veel wat anders is.

En dan kan de rit Noorwegen begin maart starten, oh nee, toch nog een paar afspraken en pas half maart gaan we via Duitsland, Denemarken(Hirtshals) naar Noorwegen. De Ellya wacht geduldig, wij wat minder geduldig maar uiteindelijk is het zover. 

Op naar Noorwegen.

 

 

NOORWEGEN:

Ik zal het zeer kort houden: het was fantastisch! Schitterende natuur,  Noorderlicht  gezien, meestal plekje gevonden om vrij te staan. Af en toe een stopcontact en douche opgezocht. In Maart/April blijkt er toch ook heel veel dicht te zijn. Geen seizoen nog. Ook best wel veel sneeuw. Sneeuwkettingen slechts 1 x om gehad, de allseason banden waren net nieuw en reden prima. Ook goed dat er luchtvering achter is, want de wegen in Noorwegen kennen heel veel geulen, kuilen en gaten! We zijn doorgereden via Zweden en Fins Lapland t/m Alta. Vaak de kleinere weggetjes, alleen het laatste stuk de E6, maar die is dan ook best weer mooi en weinig tot geen alternatieven. De camper is prima bevallen. Totaal ca. 6000km gereden. De gasflessen ( 2 x 11 kilo) gingen een goede week mee omdat we meestal s nachts geen kachel aan hoefden te hebben. Behalve in Kiruna waar we 2 nachten met -14 hadden. Dan was het lekker de kachel aan te laten., maar konden we na 2 dagen ook meteen weer bij laten vullen. Vulstations kwamen prima uit, 1 x klopte niet op de lijst, maar was een paar kilometer verderop. Tijdens het rijden kon de koelkast op 12 volt en werd de huishoudaccu ook opgeladen. Daarbij een zonnepaneel op het dak. Water op tijd bijvullen, en we hebben 2 x 10 liter jerrycans voor nood in de camper, ook ivm. vorstgevaar tank of tappunten die nog afgesloten zijn.

Hieronder een paar impressies, voor meer info graag even een mailtje sturen.

 

 

 

 

 

 

Reine - Leknes (Graftdal) - Bodø - Oslo - Amsterdam - Nijmegen (Sam's story) juli/augustus 2024

Na een hobbelig tochtje vanuit de Nussfjord zien we Reine liggen. De bruggen kunnen we helaas niet onderdoor, het haventje achterin heeft genoeg plaats. Het weer is prachtig, dus we gaan even aan de wandel. Heuveltje op, kijken waar de Reinebringen begint, die willen we morgen lopen. Dan nog even het havengebied de winkeltjes bekijken. Leuk en gezellig om te zien, hier en daar mooie kleding en hebbedingen. Halverwege ben ik ineens zo moe met gummi benen dat ik terug wil naar de boot. Daar aangekomen zitten we in het zonnetje, wat te drinken er bij en genieten van de warmte. 

Na een kwartiertje krijg ik rugpijn, verkeerd gezeten of te veel gelopen... en nog een kwartiertje later hoofdpijn. In de loop der uren wordt het heftiger, paar paracetamol er in en het zal wel afzakken denk ik. Om half tien in de avond heb ik het wel gehad, de hoofdpijn nam niet af, nog maar wat paracetamol en bed in. Migraine? De hele nacht slaap ik onrustig de rugpijn is niet te harden en in de vroege ochtend de hoofdpijn ook volop aanwezig. Ik ga eruit, nog maar wat paracetamol en even op het andere bed gaan liggen. Cees staat op en wil aan de wandel, ik wens hem veel succes en zeg dat ik me niet fit genoeg voel om mee te gaan. Weer onder de dekens, doezel ik een beetje weg, of heel ver weg.
Dat Cees terugkomt merk ik niet, pas na een half uur dringt het in mijn bewustzijn door. En dan besef ik: ik ben uren kwijt, er is iets goed mis. De pijn is extreem en ik vertel Cees dat ik vermoedelijk weer een meningitis of encefalitis heb. Vaag heb ik herinneringen aan de hersenontsteking in 2010, 2004 en 2003 alleen kan me niet herinneren dat ik toen zo'n rugpijn had. 

Dan is het zoeken naar een arts in de buurt, of een EHBO. Gelukkig is op 5 minuten van de haven een huisartsenpost, Cees bellen en ik moet meteen komen. Dat valt niet mee, het is zonnig (doet verrekt pijn aan de ogen) dus zonnebril op. Mijn benen willen niet wat ik wil dus vouwfiets mee als steun en om geduwd te worden. Het is warm buiten maar ook koud,
Aangekomen bij de huisartsen post mag ik meteen naar binnen en binnen 10 minuten is er een ambulance onderweg. Cees kan niet meer terug naar de boot, de ambulance is er binnen de kortste keren. Dan volgt een zeer hobbelige tocht van anderhalf uur in de oudste ambulance die ze hebben op de Lofoten.

Ik geloof dat ik iets tegen de hoofd/rugpijn kreeg, maar dat was niet genoeg. In het ziekenhuis van Leknes (wat in Graftdal blijkt te liggen) lig ik binnen de kortste keren op een kamer, infuus, bloedprikken, en dan willen ze uiteraard weer eens een ruggeprik, Dat is een doffe ellende alles bij elkaar: infuus, vier keer opnieuw proberen voor er 1 in zit. Bloedprikken niet veel beter. Na twee keer rugprikken zie ik het niet meer zitten en vraag om te stoppen. Wegens voorgeschiedenis en symptomen gaan ze er van uit dat ik inderdaad een hersenvlies ontsteking heb, misschien ook een ontsteking van het ruggenmerg. Medicijnen via het infuus in grote hoeveelheden en overleg met de neuroloog in Bodø. Ik lig in isolatie en dat betekent dat Cees ook het hok niet uit mag, hij heeft honger. De verzorging is uitstekend: ik krijg wat, Cees krijgt ook meer dan voldoende. En mag blijven slapen. Eenmaal er uit mag hij niet meer terug. De volgende dag wordt besloten dat ik naar het vasteland overgebracht wordt, omdat het beslist niet beter gaat. Er is een ambulance vliegtuig besteld en rond 10 uur de volgende ochtend gaat het gebeuren. Cees moet naar de boot, de Ellya zal toch ook ergens heen moeten. Plan is dat Cees de Ellya overvaart naar Bodø als ik daar ben. Eerst het kapotte relais nog vervangen want alleen varen en continu aan het roer moeten is ook niet fijn.

De volgende ochtend ben ik nog niet eens wakker als de ambulance er al staat. Op naar het vliegveld waar een heel klein vliegtuigje aan komt vliegen en ik acuut bedenk dat die toch niet voor mij bestemd is. Maar wel dus. 

 

 

Als ik in dat kippenhokje geinstalleerd ben is het proberen de stress aan de kant te schuiven: ik houd al niet van vliegen en heb ooit gezegd dat ik in zoiets nooit ging vliegen. Cees zou een lachstuip krijgen als hij het zag. 

Het braken was een beetje afgelopen, maar het gevoel dat mijn maag zich omkeert is weer vol aanwezig bij het opstijgen. Voor het uitzicht gebruik ik mijn telefoon en film een stuk mee, ik meen de Napstraumen te zien en even later Reine van boven. Dat blijkt later ook te kloppen. 

Binnen een korte 25 minuten staan we weer aan de grond en ga ik de volgende ambulance in naar het hospitaal in Bodø. Dat was zeer snel, anders ruim 11 uur met een ambulance, vandaar dat daar meer gevlogen wordt. 

 

Bodø vanuit het vliegtuig

 

In het ziekenhuis is de neuroloog er snel bij, wil weer een ruggeprik. Vertel haar dat dat bij mij zelden goed gaat en ik het niet meer wil, maar ze staat er op. Dan vraag ik om een anesthesist, die prikken een stuk beter dan de doorsnee neuroloog. Maar nee, eerst moet en zal ze het zelf proberen. Prik...zit er totaal naast. Prik, zit op het bot. Prik....en dat doet zo gemeen zeer dat ik brul dat die naald er NU uit moet. Pruttel...NU! En dan komt toch een anesthesist, en in een keer is het prik en zonder veel pijn zit het ding. Er blijken heel veel ontstekingscellen in het hersenvocht te zitten: een fikse ontsteking dus. In de loop van de opname daar ga ik van kamer naar kamer en erg veel beter gaat het niet. Ik blijk een aardig resistent virus te hebben. Dus nog meer medicijnen, tot lever en nieren beginnen te protesteren. Dan een maag/darm/leverspecialist erbij, een nefroloog (nierarts) en een infectioloog, naast de neuroloog. Met zijn vieren is dagelijks overleg, worden medicijnen dagelijks aangepast tot een goed evenwicht is gevonden. Omdat ik in Leknes al continu vreemde heftige geuren rook en dat niet verdwijnt, wordt een MRI gemaakt van de hersens. Daarna een EEG, er blijkt dat ik een vorm van epilepsie heb, dus ook daar nog weer medicatie voor, om te voorkomen dat ik een groot insult krijg. Omdat alle infuzen steeds sneuvelen krijg ik een lange lijn ingebracht op de OK, die kan 6 weken mee werd verteld. Afijn, na twee dagen zat het dicht en mocht ik weer opnieuw, dat waren de 6 weken dus. De tweede hield het een dag of tien uit.
Dan nog even jarig in het ziekenhuis, kapper kado van Cees (was ik ook wel aan toe) en zingende verpleging met noors vlaggetje :-) 

 

Bloemetjes van Annet en Reinier, lang gestaan.

 

Uitzicht vanuit ziekenhuis Bodø            

Na twee weken begint het te dringen: alles is geregeld door Eurocross, er komt een verpleegkundige overgevlogen die mij gaat begeleiden bij de terugvlucht. Cees is klaar met de Ellya en logeert in het hotel bij het ziekenhuis. En maandag is het dan zover: richting NL. Op het laatst moest er toch nog een dot medicijnen via het infuus naar binnen, duurde zolang dat iedereen het gevoel had dat we het vliegtuig niet gingen halen. Vervolgens naar beneden: de beloofde taxi is er niet, komt niet en de tijd begint nu wel heel krap te worden, Dan is het genoeg en wordt de eerste de beste taxi die niet voor ons is in beslag genomen en gaan we naar het vliegveld. Daar is het rechtdoor naar de gate en binnen een paar minuten zijn we aan boord. Pffff, ik ben kapot inmiddels. Op naar Oslo. Beetje dutten onderweg, maar liggen is er niet bij. In Oslo nog een heel gehannes omdat de boardingcards van ons niet aanwezig zijn en mogen we dus niet de lounge in. Uiteindelijk wordt ik in een hok geparkeerd en verdwijnen Cees en verpleegkundige. Na een kwartier begint het te dringen, ik moet naar het toilet. Help, Cees waar zitten jullie. Cees stormt de dame van de lounge voorbij en haalt me gelukkig net op tijd op, vervolgens brengt hij me terug maar gewoon in de lounge en blijft er ook. De verpleegkundige komt geagiteerd met alle boardingcards de lounge binnen omdat ze Cees niet kon vinden :-) Echt weer zo'n kunstje van Sam en Cees. Vier uur wachten, dan naar Amsterdam. Daar nog een ambulance en om 12 uur 's nachts rollen we het CWZ Nijmegen in. En daar begint het vervolg traject. 

 

Amsterdam in zicht

 

Je kunt morgen wel naar huis, we stoppen de medicijnen voor de bloeddruk, je ligt in isolatie (gelukkig in eerste instantie, lig je alleen), je hoeft nu geen medicatie meer tegen het virus (sorry, maar daar ben ik het niet mee eens) en tien minuten later natuurlijk wel. De volgende ochtend kan ik gaan inpakken volgens de neuroloog, dat verbaasd me ten zeerste maar ik vind het al best. Vijf minuten voordat Cees binnenkomt gaat het feest niet door: ze hebben toch even contact gehad met de infectieloog en toch maar even het verslag van Noorwegen doorgenomen. En ik kan er nog heel veel meer over kwijt maar dat doe ik maar niet. Het komt er op neer: in Noorwegen was ik een stuk beter af. 

Bij thuiskomst: heel veel kaartjes uit Noorwegen en Nederland.

Ik schrijf dit in maart 2025, inmiddels wel wat opgeknapt, maar nog steeds niet de oude. We doen het er maar mee. Inmiddels weer onderweg naar en in Noorwegen: Op naar de Ellya.