Bodø (Cees’s verhaal)
Sam is na twee dagen met het ambulancevliegtuig overgevlogen naar het ziekenhuis in Bodø, daar zijn de specialisten en die doen echt hun best om Sam te genezen. Het blijft een heel vreemd gevoel opeens alleen aan boord te zijn. Het ziekenhuis is ca. 10 minuten fietsen van de haven.
Toen ik aankwam was de jongen van de Noorse buurboot heel geïnteresseerd, maar ik was moe en zei volgende keer want ik lig hier wat langer. De volgende dag krijg ik een schaal vol verse garnalen en als Annet en Rainier met de "Zee van Tijd" gezellig naast mij komen liggen, krijgen ze nog meer "left overs" Nodigen mij te eten, heerlijk en afgesloten met een ijsje van de wal en natuurlijk kon ik een whiskey niet afslaan ;-) Ook bezoeken ze Sam, hoe mooi is dat; geweldig!
Een andere mogelijkheid is een delivery. Dan varen anderen jouw/onze boot naar gewenste locatie. Een kennis van ons doet dat ook professioneel, dus gevraagd aan Angela, maak aub een offerte.
Óf de boot met opstappers terug varen. Dat zie ik helemaal niet zitten want Sam mag/kan thuis nog helemaal niets doen, er moet iemand bij haar zijn en 24 uurs zorg kun je vergeten. En we zitten best ver weg van Harlingen. Vaartijd minstens 10 dagen, eerder 2 weken en als het tegen zit met een paar lastige passages misschien zelfs 4 weken!!!! Onze voorkeur gaat uit naar de eerste optie. Krijgen ook groen licht van Kuiper, onze bootverzekering, om te overwinteren. Dan komen we volgend jaar terug, zeilen nog wat rond de Lofoten en varen samen terug. Dit blijkt ook de goedkoopste oplossing te zijn. Een delivery is minstens 2 x zo duur!!!! Uiteindelijk heeft ook de verzekering dit goedgekeurd. Was wel even praten als Brugman, want die gingen er in eerste instantie van uit dat er nog een “bestuurder” aanwezig was. Hó ff, hier zitten geen 4 wielen onder zeg ik! En deze boot past ook niet door de tunnels. Oh meneer, kunt U dan een foto en de maten/gewicht van Uw boot mailen, dan gaan we het opnieuw beoordelen. Ik spreek nu over onze reisverzekering. 365 dagen via de FBTO. Daar Sam in de haven ziek werd en daar meteen naar de huisarts ging is alles via onze reisverzekering gelopen. Die schakelen dan ook meteen hun alarm centrale, Eurocross, in.
Dan krijg ik bezoek van de Noorse achterburen met zoon, het is echt gezellig en als ze horen dat Sam in het ziekenhuis ligt bieden ze alle hulp aan. Daarbij is zij laborante in het ziekenhuis geweest en geeft nu les aan de uni en hij is techneut. Mooie combi! We houden contact en ze bieden zelfs aan de zeilen warm bij hun op te slaan, plaats genoeg.
Dus is het voor mij even aanpoten. Het is nu nog mooi weer. Dinghy op de kant en schoonmaken, drogen en deflaten. Kayak dito, daarna alle zeilen eraf. De overgebleven levensmiddelen deel ik uit aan andere zeilers, die het dankend aannemen. ’s Middags kook ik of haal wat thai streetfood en ga daarna bij Sam op bezoek. En 1 augustus 10 uur is afspraak bij de kraan. Het contact met de werf is supergoed en ze zijn erg meelevend en meedenkend.
Ik bel de alarmcentrale om een hotel te regelen, meneer U kunt beter zelf bellen, dat gaat sneller en U krijgt 75€ per dag vergoed. O.K. snel het dichtstbijzijnde hotel bij het ziekenhuis gebeld en een kamer geregeld, tot vrijdag met optie zondag want we weten nog niet wanneer Sam gerepatrieerd wordt. De koffers klaargemaakt, taxi gebeld en alles in de kamer gezet. Zelf ook daar geslapen, vanwege het ontbijtbuffet. Maar met een heel dubbel gevoel, de laatste nacht Ellya in de haven en ik zelf niet aan boord. 1 Augustus, genoten van het ontbijtbuffet en naar de boot gefietst. 9.30 uur los gegooid, rustig naar de werf gedobberd. Tussendoor belt Sam, ik zie je nog niet. Oh ja, ik kan je nu zien. Dat is echt heel maf dat Sam vanuit haar kamer mij naar de werf kan zien varen. Om 9.50 even voor de zekerheid gebeld of alles klaar is, ja hoor U wordt verwacht, de banden hangen al. Prima, het is wat erg windig, midzwaard moet omhoog, maar met beetje aanloop kom ik mooi in de bak onder de kraan uit. TOP! De banden hangen meteen zowat al goed, dan gaan we omhoog en moet ik afstappen. Dan gaat ze helemaal uit het water. Het onderwaterschip ziet er nog prima uit. Trilux 3e jaar. Beetje slijm bij de roerbladen. En de schroefas anodes doen hun werk, sb zitten er nog, bb zijn helemaal weg, nog niet lang zo te zien. Alles wordt door een PR medewerker van de werf gefilmd. Ze zijn actief op FB en Instagram verteld ze.
het ziekenhuis
Na het afspuiten wordt de Ellya weggereden om op 3 houten balken gezet te worden. Dan denk ik opeens aan de wadpoten, maar ik moet dan wel de bb ankerrol even demonteren en vervangen door de wadpoothouder. Geen probleem, blijf je iets langer hangen! Met behulp van de kraanmachinist schuiven we de poten erin en staat de Ellya netjes. Daarna extra steunen aan de zijkanten en voor. Ook wordt er een houten kist onder het anker geplaatst, zodat niemand daar per ongeluk tegenaan kan rijden. Mooi om te zien dat daar allemaal aan gedacht wordt.
Ook neemt de monteur met mij binnen alles door. Het is mooi dat we reeds zoveel gelabeld hebben, maakt het wat makkelijker. Ik ben heel blij met m’n vouwfietsje, naar het ziekenhuis is nu 30 minuten fietsen. En het hotel blijkt er direct naast te liggen, met een overdekte gang. Functioneert namelijk ook als patiëntenhotel. Want in Noorwegen zijn de afstanden vaak best weel heel groot. En 1 Augustus is ook nog Sam’s verjaardag, moeilijk alles te combineren, nu gaat eerst even de boot voor, maar ik lig voor op m’n schema. En ondertussen is duidelijk dat we maandag pas terug vliegen, een verpleegkundige is onderweg om Sam te ondersteunen. Ik heb een afspraak bij de ziekenhuiskapster voor Sam geregeld als cadeautje en ze is zowat klaar als ik langskom. Mooie verrassing. Daarna even naar de bovenste verdieping; het panoramacafe.
Van een verjaardagstaartje genoten en dan is bij Sam de pijp ook echt leeg. Sam naar haar kamer gereden, ik terug naar het hotel en daarna bij de Thai heerlijk gegeten en met een sushi to go voor de jarige ;-) weer naar het ziekenhuis terug.
Op de boot de laatste loodjes; buiten is ondertussen alles winterklaar: Bimini, zonnepanelen, sprayhood en al het klein spul zijn eraf. De lieren afgedekt met hoezen, de bakskisten leeg, enz. Binnen koelkast en vriezer leeg, schoongemaakt en op kierstand. Watertanks zijn nu ook leeg. Tussendoor alle accu's opgeladen en de zeilpakken luchtig opgehangen. En ik zie een lege jerrycan, dan kan ik mooi de restjes bilgewater opzuigen en afgeven.
Winterklaar maken motoren en drinkwatersysteem regelt de werf. Stein, de Noorse vriend, is ook techneut en houdt een extra oogje in het “zeil” en met hem loop ik alles nog een keer na. Prima, het kan zijn goedkeuring verdragen, fijn gevoel want hij is best wel kritisch. Ook regelt Stein een ontvochtiger, veel beter om het hier wel te doen, zeker met zo'n lange tijd. Alle kussens zijn omhoog gezet, het ziet er altijd chaotisch uit zo’n winterklare boot. De planten geef ik aan Stein z’n vrouw Renate mee, kijken of o.a. de avocadoplant het tot volgend jaar overleeft. (Krijg net een foto van de ontvochtiger)
Nog een keer met het fietsje terug naar de haven. Fish & chips en een biertje, daarna een afscheidsrondje tot einde van de pier gelopen. Afsluitend met een ijsje. Weemoed……..
Zondag laatste controlerondje, paar kleine dingen nog aangepast. Walstroom heeft een eigen tussen meter. Dan vouwfiets omhoog gehesen en aan boord gezet, afgesloten, boot tot ziens gezegd en lopend terug naar het hotel gegaan.
https://marinesenter.no/
Het waren een paar zeer intensieve weken, nu verheugen we er ons reeds op om in April terug te komen. Geen moment spijt van gehad dat we naar Noorwegen gezeild zijn en ook niet dat we helemaal tot de Lofoten gekomen zijn! Het is zoooo mooi hier!
Wordt volgend jaar vervolgd.
