Bergen - Trondheim (lang verhaal)
Bergen, Sognefjord, Radsund, Flekkefjord, Lurefjord, Mjomnasund, Solund, Kinn, Sula, Atloy, Kalvåg, Silda, Stattlandet, Sanndsoy, Alesund, Gossa, Budd, Hustadvika, Kvernes, Otnes, Mjosundet, Auersund, Børøsund, Trondheim
Zonder in teveel details te treden, daar is deze pagina gewoon te kort voor. Het is en blijft schitterend hier. Wel meer motoren als zeilen. Blij met ons verbruik van slechts zo’n 1.5 - 1.8 liter gemiddeld.
Als we uit Bergen wegvaren, meert er net een giga cruiseboot af. Beetje overmoedig denk ik dat het schroefwater van de hekschroef wel meevalt………en worden in een halve cirkel weggezet.
We gaan niet de Sognefjord in, er is zoveel anders moois te zien! Op veel bergtoppen ligt nog sneeuw. En onderweg passen we ook heel veel visfarms. Big business hier. Ze zijn wel heel goed gemarkeerd met grote gele boeien. En Rainier heeft zelfs AIS markeringen gezien.
De route is goed uitpluizen als je wat meer binnendoor wilt varen vanwege de brughoogtes. Ook evt. Electrakabels mogen niet te laag hangen……….
Het gaat prima, en dan komt er een heel mooi smal stukje “straumen” = stroomversnelling. Idd. Op het smalste stuk gaan de 60pk er met vol vermogen tegenaan want de tegenstroom is 3.5 knoop! Daarna schieten we weer vooruit. Wat is het mooi hier. Af en toe kunnen we zelfs een zeiltje bijzetten. Scheelt toch weer een knoopje ofzo. Zowat ieder Noor heeft een motorbootje en een buitenhuisje op een eilandje.
En Sam vindt weer een schitterend minibaaitje op a te ankeren! Diepte is overal prima. Daar het achteranker niet echt pakt, ga ik met de bijboot naar de kant, sla een rotspen erin en knoop de landvast daaraan vast. Mooi, hebben we dat ook weer meegemaakt! De volgende dag is laag water, naar de rotspen komen is dan wel een glibberpartij!
Tussendoor zien we een paar zeevarende zweven. Gigabeesten zijn dat toch. De rotsen en doorvaarten zijn overal zeer goed gemarkeerd. Totdat we bij een brug komen die 15 meter is. Oeps……. Gelukkig is er een baai verder een loswal waar we een nachtje mogen liggen en de volgende dag zonder hele grote omweg weer verder kunnen varen.
We zien ook dat er op heel veel plaatsen aan nieuwe wegen en bruggen gewerkt wordt.
En op een smal stuk komen we de Kystruten tegen. Beter even wat plaats maken, ongelooflijk dat die ook deze route varen, want af een toe is het echt niet breed tussen de staken.Vooral de volgende passage tussen twee vuurtorens door op twee rotsen is echt niet breder als 20 meter ofzo.
Dan steekt er ook nog een zeehond z’n kopje boven water. Altijd weer leuk, maar die zien we hier toch weinig. In de minihaven is nog het ouderwetse systeem van zelf je bootnaam invullen en je doet het geld met briefje in de afgesloten brievenbus. Mooi dat dat nog zo kan hier!
Dan varen we langs het mooiste vuurtoren huisje, dat je zelfs schijnt te kunnen boeken , van Kinn.
In Kalvåg treffen we weer de “Zee van Tijd”, altijd weer gezellig. Ze varen net een stukje andere route als wij, maar je komt elkaar toch regelmatig weer tegen. Ook terwijl ik dit schrijf, liggen we zowat kop aan kop aan dezelfde steiger.
Ik loop naar boven een klein bergmeertje bekijken en geniet van het panorama. De “Zee van Tijd” is weer verder en ’s middags komt er een andere Nederlander binnenvaren. Ad met de Macanudo. Hij vaart solo tot z’n vrouw weer aan boord stapt. We raken aan de praat en Ad blijft gezellig mee eten.
De volgende dag nog een paar mooie foto’s van hem gemaakt onder zeil. Weer verder tussen rotsen en langs watervallen, Het verveelt nooit.We zien de Kystverket met neusje op de kant liggen, onderhoud plegend aan een balken op de rots.Dan varen we langs een van de grootse en stilste kliffen, de Hornelen. Zien zelfs een pad met kabels en planken lopen.
Dan komen we aan op Silda. Worden begroet door een zeemeermin bij de invaart en leggen aan de de grote kade. De kleine veerboot komt slecht een paar keer per dag hier en dat is pas morgen middag weer. Het is een heel mooi klein eilandje met een restaurant midden in de baai; helaas gesloten. Het is een goede stop om met goed weer de volgende kaap te ronden: Kaap Stadlandet. En, zoals nu waarschijnlijk wel duidelijk is, kan het om de kapen enorm spoken. Sam zoekt het juiste weervenster op en dat blijkt de dag erop reeds te zijn.
De Kaap zelfs is goed te doen. Via de app “Barentswatch” zie je waar de ergste golven(crossingwaves) zijn. Om die te vermijden varen we zo dicht mogelijk langs de kant. Blijft een vreemd tegenstrijdig gevoel zo dicht met de boot er langs te varen. Maar het is diep zat en duidelijk de beste route. Ook een Noor voor ons volgt precies onze plotter koers. De Kaap zelf valt enorm mee, maar daarna blijven de golven ons nog een heel stuk “achtervolgen” tot we in rustiger vaarwater zijn beland.
Net voor de haven zien we een helikopter constant op en neer vliegen met vracht die op de berg neergelaten wordt. Hoeven ze niet naar boven te dragen. We vinden een mooie plekje aan de steiger bij Roselundhamn(Sandshamn). We lopen naar de supermarkt en op de terugweg genieten we van en vers getapt biertje in het hotel/restaurant en vragen wat de kaart biedt. Dat is veelbelovend en gaan dus lekker uiteten. Ik de Fish&Chips, Sam voor het nationaal gerecht; Kippling of zoiets XXXXXXX. Allebei voortreffelijk.
De volgende dag komt ook de “Zee van Tijd” aanzeilen. Altijd weer even gezellig buurten en bijpraten met Annet en Rainier.
We vervolgen beide weer andere wegen. Onderweg zien we hoe alle vissersbootjes gecontroleerd worden. Wij genieten van een dagje echt zeilen. Rustig vooruitgaande met 3 knoopjes. Wat een genot, geen motor aan. Totdat we om de hoek komen naar ålesund. Het tij is gekeerd en de wind aangetrokken. Golven bouwen zich op en we steken eerst wat op om vervolgens de golven van achter te hebben op het laatste stuk. Blij dat we de route geplot hebben, dat scheelt een heleboel stress want opeens zijn de staken en palen niet zo goed meer zichtbaar………
Annet appt Sam dat ze lekker rustig helemaal achterin liggen. De haveningang van ålesund is smal, fokje ingerold, beide motoren aan en we zijn binnen. Varen door tot het einde en zien geen goede rustige plek om te liggen. Maar, gelukkig, mogen we langszij komen. En daar blijven we ook drie dagen verwaaid liggen. Ook makkelijk om zo even bij elkaar op bezoek te komen.Er is een leuke maritieme winkel, en Sam weet een soort van kantoorboekhandeltje te vinden die en giga printer heeft en zeekaarten kan printen ” on demand” . Want er ontbreken nog een paar kaarten een stukje noordelijker. Mooi dat dat zo kan. De Thaistreetfood is heerlijk en de volgende dag het uitje naar het zeeaquarium is ook zeer de moeite waard.Prima stop in ålesund.
Dan kunnen we weer verder. Mooi de doorvaarthoogtes van 41 meter en 28 meter. Evengoed gewoon niet naar boven kijken, want dat blijft een eng gezicht. Het lijkt altijd alsof de brug nooit hoog genoeg kan zijn……….
We motorzeilen de fjord door en genieten van de omgeving. Heel even horen we een vreemd geluid,, maar alles werkt naar behoren. We besluiten naar Soya door te varen. Een mooi klein haventje. Bij het achteruit slaan van de bb motor klopt er iets niet. Meteen weer neutraal en met sb motor en boegschroef netjes aan de kant gekomen waar een behulpzame Noor de touwen aannam , wel zo handig met de ringen en geen bolders. Dan kijken we naar de schroef en zien in het kraakheldere water een kouwe touw eromheen zitten. De Noor heeft heel veel connecties hier en stelt voor morgen even uit het water te gaan. Want er is een goede werf hier met een grote kraan. Prima, beter als in het 12 graden water zelf te klooien. Brrrrrrrrrr.
Morgenochtend om 9.15 wordt we verwacht. We lopen even mee en raken leuk aan de praat. De kraan ziet er prima uit en is goed te bereiken. Met de waterdichte camera maak ik nog een paar onderwaterfoto’s en ben blij niet het water in te hoeven.
Om 8 uur loopt er een mannetje in overal op de steiger en inspecteert onze boot. Ik zeg goede morgen en blijkt de man van de werf te zijn. Alles duidelijk, 9.30 is prima. We varen naar de kraan en na het vastmaken moet ik eerst mee naar boven naar het kantoor om eerst te betalen. De dames van de receptie zijn zeer vriendelijk dan komt de verantwoordelijke verkoper uit zijn kantoor. We raken aan de praat ook over de prijs en ik zeg en passant, hoe lager hoe beter. Daarop moet hij lachgen en we worden het eens over €220; netjes. Iedereen in Scandinavië heeft de app “Vipps” ; maar dat mag een buitenlander niet gebruiken. Dus maak ik in hun bijzijn het bedrag over via de bank. Prima geregeld. De banden hangen al precies op onze groene driehoekjes, maar als we omhoog gaan blijkt de genuasstag tegen de balk te komen. Wat nu? Omdraaien en achteruit erin doe ik liever niet met deze dwarswind. Dus laten ze de Ellya weer zakken, gooi ik de bijboot te water en gaat de kont omhoog. Net genoeg om erbij te kunnen. Het blijkt een sterk stuk visnet te zijn. Ik kan het grotendeels van de bladen verwijderen en met het mes erbij komt alles los. De bladen bewegen soepel. Ziet er allemaal nog prima uit. Als de boot weer horizontaal ligt start Sam de motor en ik kijk hoe de achteruit en vooruit eruit ziet. Prima, top. We gooien een reep chocolade als extra bedankje naar de kraanmachinist en varen weg. Even testen met meer en vol vermogen, gelukkig ook geen vibraties, met een sisser afgelopen pfftttttttt. Op naar Budd. Een dorpje met een kleine haven net voor het beruchtste stukje Noorse kust: Hustadvika. Daar moet je echt goed weer hebben om dit stukje kust te passeren. De Engelsen hebben er een mooi woord voor: skerries. Oftewel scaries. Dit is heel toepasselijk. De haveningang is best wel smal, vooral met de golven die er staan is het extra geconcentreerd invaren. Binnen meteen een heel stuk rustiger. Stootwillen eruit en aan de lange steiger afmeren. Prima plekje. Dan komt ook de “Zee van Tijd” binnen varen. Zo ontmoet je elkaar toch regelmatig weer tussendoor. Leuk, we nemen hun lijntjes aan en plannen allebei morgen verder te varen. Als we de Heuvel oplopen hebben we mooi uitzicht en ook beetje overzicht over de tocht van morgen. Het is in ieder geval goed bebakend. Ook zien we een paar kanonnen en het afgebroken anker van de Cruiseboot Viking Sky die hier in een vreselijke storm zowat gestrand was omdat de machines uitvielen.
De volgende morgen om 6 uur op. Het weerbericht ziet er nog steeds goed uit. Rustig ontbijtje en de 3 thermosflessen met heet water gevuld. Om 6.45 gaat een Noor gelijk met ons weg. Het eerste stuk is iets onrustiger, maar zeer goed te doen. We gaan staak voor staak verder en volgen de geplotte route. Het is wel erg goed opletten want je vaart letterlijk tussen allemaal mini-eilandjes en rotsen door. Als we een lang recht stuk krijgen zetten we het fokje erbij. Dan komen we bij de Atlantic Ocean Road. Een schitterende panoramaweg die direct langs de kust over de eilandjes is aangelegd en gelukkig ook een brug van 23 meter heeft. Met onze 20 meter komt dat heel mooi uit.
Dan zijn we weer op het binnenwater en varen door richting Kristiansund. Helaas is de ankerbaai te diep best wel krap. Dat voelt niet goed en we varen naar het kleine haventje van Kvernes. Oeps, de ingang ziet er wel heel krap uit. We varen het open en zien dat het meevalt en de steigert vrij is. Als alles klaar is varen we naar binnen, draaien on de eigen as en meren af. Daarvoor moet Sam wel even van boord, want er zijn alleen touwtjes om vast te maken. Dat zie je hier wel vaker, maar is voor ons best wel heel lastig. Een lange mooie dag en we liggen prima.
Er blijkt op 30 minuten lopen een heel oud houten kerkje te zijn. Dat gaan we eerst bezichtigen voor we verder gaan. Idd. echt de moeite waard.
Yes! We kunnen zeilen. We zeilen door de fjord tot de ingang van Otnes. Op de kaart ziet het er best krap uit, in de praktijk valt het weer mee. Wel gaat het midzwaard omhoog omdat er een kleine drempel voor ligt en het laag water is. De dieptemeter geeft niet minder als 6 meter aan, top. Dan meren we af in het super idyllische Otnes.
Dan komen we weer op open water. Iets meer wind, fokje bij. Tot we tegen wind hebben en de wind aanwakkert en de golven zich opbouwen. Ships, dat was niet zo gepland. De wind bereikt lange vlagen van 6 -7 bft en de golven alten de snelheid regelmatig terugvallen naar 2.7 knoop. Helaas zijn hier geen echt alternatieven en na drie uurtjes buffelen kunnen tussen de eilandjes wat beschutting vinden. Sam maakt direct een heerlijke spaghetti bolognese klaar en we genieten ervan die in rust te kunnen eten. De wind wordt iets meer aflandig en door dicht langs de kust te varen krijgen we onze 5 knopen weer. Sam heeft contact met Annet en die raden Sandstad echt af. Hun anker heeft zelfs verstrikt gezeten in een oud ander anker. Dus gaan we nog een stukje verder en Rainier heeft z’n AIS aangezet als oriëntatie 😆 Børøsund wordt het dus.
Er is heel veel plek en we worden hartelijk verwelkomt en vastgemaakt. Meteen weer gezellig. Leuk toch elkaar zo weer te ontmoeten. Lange dag, en nu samen even gezellig nazitten en bijpraten. Het is een prima plekje om een paar dagen verwaaid te blijven liggen. Het restaurant blijkt nog gesloten, heeft alleen een dag proefgedraaid. Daar we alleen aan de steiger liggen en niets ver/gebruiken, hoeven we niets te betalen. Woensdag begint het seizoen weer. Top, prima geregeld. En woensdag kunne wij ook weer verder richting Trondheim
De tocht naar Trondheim is weliswaar lang, maar gaat voorspoedig en ook hier vinden we een mooi plekje aan d lange gastensteiger om af te meren. Niet idyllisch, maar wel praktisch want:
Crew wissel.......... wordt vervolgd.
